اعلاميه کميته مرکزی حزب توده ايران به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر

فرخنده باد روز اول ماه مه، روز همبستگی جهانی کارگران و زحمتکشان و روز تجديد عهد با آرمان های والای طبقه کارگر برای رهايی از بند های ستم و استثمار!

کارگران و زحمتکشان ايران!
کميته مرکزی حزب توده ايران فرارسيدن جشن اول ماه مه (۱۱ ارديبهشت)، روز جهانی کارگر، روز همبستگی رزمی کارگران و زحمتکشان جهان و تجديد عهد با آرمان های والای آنان، برای رهايی از بندهای استثمار و ستم را به شما مبارزان پيشرو و ثابت قدم راه آزادی، استقلال، صلح، دموکراسی و عدالت اجتماعی شادباش می گويد. ۱۲۳ سال پيش، روز اول ماه مه ۱۸۸۶، کارگران نساجی شيکاگو، با نبرد خونين، در راه تحقق خواست های برحق خود، طلايه دار مبارزه پيگير طبقه کارگر با سرمايه داری شدند که تا کنون ادامه داشته است.
کارگران و زحمتکشان مبارز!
امسال کارگران جهان در شرايطی به استقبال روز جهانی کارگر می روند که بحران اقتصادی همه جانبه ای تمامی کشورهای سرمايه داری جهان را فرا گرفته است. دو سال پس از آغاز روند بحران و فروپاشی سيستم مالی، پولی و اقتصادی در جهان سرمايه داری امروز مشخص است که بحران کنونی نه يک بحران مقطعی به دليل عدم کارآيی مکانيزم های سرمايه داری يا قصور در به کارگيری آن ها، بلکه دقيقاٌ نمايش شکست اصلی ترين تجليات سيستم سرمايه داری، و به ويژه مفاهيمی نظير“ بازار آزاد“، قابليت سرمايه داری به خود تنظيمی و اعمال سياست های نوليبرالی است. بحران کنونی از سوی اقتصاد دانان مشهور جهان به مثابه يک بحران سيستميک سرمايه داری و ناشی از اضافه توليد که از دو دهه پيش مشخصه سيستم بوده، معرفی شده است.

در طول دو سال گذشته تعدادی از مشهور ترين بانک های جهان، به ويژه گروهی از آنان که عمدتاٌ در رابطه با بنيادهای مسکن عمل می کردند و در ارائه وام های مسکن تخصص داشتند، ورشکسته شده و مجبور به درخواست و قبول کنترل دولتی شده اند. سرمايه داری جهانی در حالی که برای رهايی از چنگال بحران عميق و همه جانبه اقتصادی هزاران ميليارد دلار دارايی های ملی در کشورهای مختلف را به سيستم بانکی و انحصار های بزرگ سرازير کرده، در قبال کارگران سياست های سختگيرانه ای اعمال می کند. حقوق و آزادی های دموکراتيک طبقه کارگر و زحمتکشان جهان بيش از پيش در معرض تهاجم سرمايه انحصاری و سياست های مخرب و ضد انسانی آزادی بی قيد و شرط سرمايه برای استثمار خشن توده های محروم قرار گرفته است. سازمان بين‌المللی کار پيش بينی می کند که تعداد بيکاران جهان از ١٩۰ ميليون نفر در سال ٢۰۰٧ به ٢۱۰ ميليون در سال ‏ ٢۰۰۹‏ افزايش خواهد يافت. فدراسيون جهانی سنديکاهای کارگری پيش بينی کرده است که ”کارگران و زحمتکشان درکليه بخش ها خصوصاٌ صنايع ساختمان، خودروسازی، توليد فلزات، بانکداری و گردشگری از کار بيکار و شغل خود را از دست بدهند. کار نيمه وقت با دستمزد پايين تر، سبب وخيم تر شدن وضعيت کار و نابودی امنيت شغلی، دستبرد به حقوق و آزادی های سنديکايی خواهد شد.“ دولت های سرمايه داری که نگران رشد ابعاد بی سابقه بحران اند که امروز ديگر از ابعاد رکود اقتصادی سرمايه داری سال های ۳۳- ۱۹۲۹ پيشی گرفته است، با تغيير قواعد عمل سيستم بانکی، تزريق هزاران ميليارد دلار به سيستم بيمار مالی و بانکی جهان اميدوار به از سرگيری مجدد رشد جهانی، ايجاد ثبات در بازار وتشويق به توسعه تجارت جهانی هستند. نيروهائی که شعارشان تا ديروز حفظ تقدس عمل بازار به تنظيم خود و نفی ضرورت هرگونه مداخله ای دز آن بود، و در مقابل هرگونه تخصيص بودجه ای برای هزينه های عمومی و ارائه خدمات اجتماعی به زحمتکشان جامعه مقاومت می کردند، اکنون تنها راه برون رفت را مداخله دولت در تخصيص وام ها و بودجه های سرسام آور به بانک ها می دانند.
کمتر از دو دهه از فروپاشی نظام سوسياليستی در کشورهای اروپای شرقی و اتحاد شوروی، در ابتدای دهه ۱۹۹۰ ميلادی، و در پاسخ به شعار ها و پيش گوئی های مداحان سرمايه داری در رابطه با به پايان رسيدن تاريخ و جاودانه بودن سيستم مبتنی بر بهره کشی، صحت پيش بينی های کليدی مارکس و در رابطه با زوال قانون مند سيستم سرمايه داری مورد تائيد قرار می گيرد. مردم صلح دوست جهان نگران اين هستند که در شرايط تشديد بحران اقتصادی، همانند مقاطع مشخص در يک قرن گذشته کشورهای سرمايه داری با به راه انداختن جنگ و برخورد نظامی و از طريق فعال کردن انحصارهای توليد اسلحه سعی به غلبه بر نشانه های بحران بنمايند. خطر جنگ و درگيری در مقطع کنونی را بر رغم تغييرات مهم در دولت ايالات متحده را نمی بايد دست کم گرفت. ضرورت توجه کليدی به امر مبارزه برای صلح و سازماندهی موثر در اين مسير، بر اين حقيقت متکی است. اجلاس اخير ناتو در شصتمين سالگرد اين پيمان تجاوزگر در استراسبورگ و تاکيد مجدد کشورهای عمده سرمايه داری بر اهداف استراتژيک آن نمايشگر اين حقيقت است که امپرياليسم با بهره جويی از هرگونه حربه ای سعی در ادامه موازنه کنونی نيرو ها در جهان خواهند داشت.

کارگران و زحمتکشان ميهن!
در کشور ما ايران نيز، اول ماه مه امسال، در شرايطی بسيار حساس برگزار می شود. بحران سياسی، اجتماعی و اقتصادی همه جانبه ای کشور را فرا گرفته است. نتايج قابل پيش بينی شکست سياست های رژيم نه تنها کشور را از نظر بين المللی به طور بی سابقه ای در انزوا قرار داده ، بلکه زندگی زحمتکشان را با دشواری های کمر شکننده ای مواجه کرده است. همانگونه که پيش بينی می شد با رسيدن نتايج بحران اقتصادی جهان به ايران، نه فقط در آمد کشور از بابت فروش نفت به تقريباٌ يک سوم ميزان گذشته آن تقليل يافته، بلکه همچنين سرمايه گذاری ها در عرصه توليد و به تبع آن سطح اشتغال کاهش يافته است.
گزارش اخير بانک مرکزی در رابطه با فعاليت های اقتصادی در ۹ ماهه اول سال ۱۳۸۷ نمايشگر آغاز رکود عميق اقتصاد کشور است. اين گزارش دربر دارنده اين حقيقت است که بر رغم اينکه درآمد حاصله از صادرات نفتی و غيرنفتی در ۹ ماهه منتهی به آذرماه سال گذشته بيش از ۸۵ ميليارد دلار بوده است تاسيس واحدهای جديد صنعتی در ۶ ماهه اول سال ۱۳۸۷ حدود ۴۰ درصد و در بهره برداری ها حدود ۲۱ درصد نسبت به مدت مشابه سال ۱۳۸۶ کاهش داشته است. به گزارش نماگرهای اقتصادی بانک مرکزی، شاخص های صنعتی کشور از زمستان سال ۱۳۸۶ يعنی بالغ بر ۱۴ ماه گذشته در رکود قرار داشته است.
طی سال های اخير وضعيت کار و زندگی کارگران و زحمتکشان همواره رو به وخامت بوده است. از يک سو گرانی و تورم فزاينده قدرت خريد وسطح زندگی ميليون ها زحمتکش را کاهش داده و از سوی ديگر اخراج های گسترده به اشکال مختلف امنيت شغلی ميليون ها مزد بگير را نابود کرده است. و اين در شرايطی است که نگرانی های به حق طبقه کارگر و ديگر زحمتکشان ميهن در رابطه با کوشش دولت احمدی نژاد برای تصويب و به اجرا در آوردن لايحه ارتجاعی“ هدفمند سازی يارانه ها“ در سال گذشته ادامه دارد. نگرانی محافل کارگری از اين است که اجرای اين لايحه فشارهای تورمی بر زندگی زحمتکشان را باز هم افزايش خواهد داد و اين در حالی است که نرخ تورم در طول سال گذشته بر اساس گزارش های رسمی مجلس از ۲۳.۶ درصد پائين تر نيامده است. با افزايش تورم هر ساله فاصله درآمد کارگران با هزينه های ضرور برای تامين سطح قابل قبولی از زندگی بيشتر می شود. جنبش اعتراضی کارگران کشور در رايطه با حذف مواد حمايت گرانه قانون کار و تغيير ديگر قوانين به زيان زحمتکشان ادامه يافته است. رژيم سرسختانه در مقابل خواسته های طبيعی و برحق مردم زحمتکش مقاومت می کند.
علاوه بر دشواری های ذکر شده در بالا تعطيلی واحدهای توليدی و بيکاری هزاران کارگر چون بختک بر زندگی زحمتکشان سايه انداخته است. در حالی که مديرکل بيمه بيکاری وزارت کار در بهمن ماه از وجود ۱۴۱۷ واحد مشکل دار در کشور سخن می گويد که ۵۷۰ هزار کارگر در آن واحدها مشغول به کار هستند، آمارهای مطرح در مجلس مشخص می کنند که در سال گذشته حدوداٌ ۴۰۰ واحد تعطيل شده اند. بر اساس اين آمار تعداد بيکاران اين واحدهای تعطيل شده حدود ۲۰۰ هزار نفر است. اين تعداد را بايد به ميليون ها کارگر بيکاری اضافه کرد که با فقر و محروميت سياه رو به رو هستند.

کارگران آگاه و مبارز!
مبارزه پيگير شما برای احقاق حقوق طبيعی تان و از جمله برخورداری از حق تشکيل سازمان های صنفی و طبقاتی مستقل در سال های اخير نمايش فراز های جديدی از مبارزه قانونمند طبقه کارگر ميهن در مقابله با رژيم ارتجاعی و سرمايه داری سرکوبگر حاکم است. پيکار دشوار و تحسين آميز کارگران نيشکر هفت تپه در سال گذشته، و ادامه مبارزه دشوار سنديکای کارگران شرکت واحد، و ديگر کارگران و زحمتکشان مزد بگير تصويرگر مبارزه جويی طبقه کارگر و درک دقيق آن از ضرورت پايبندی بر شعار های کليدی دارد. تجربه غنی نزديک به يک قرن مبارزه کارگری در ايران و جهان نشان داده است که چاره کارگران، زحمتکشان و رنجبران در مقابل ترفندهای سرمايه داری، وحدت و تشکيلات است. طبقه کارگر متحد و سازمان يافته، نيروی عظيم رهايی بخشی است که می تواند و بايد در رهايی ميهن از بندهای استبداد کنونی نقش اساسی را ايفاء کند. امروز در کنار مبارزه برای افزايش حقوق، بهبود شرايط کاری و تامين شغلی و اجتماعی، مبارزه برای ايجاد تشکل های مستقل صنفی از اهميت ويژه ای برخوردار است. سازماندهی مبارزه برای ايجاد سنديکا و اتحاديه های مستقل کارگری از جمله وظايف مهمی است که امروزه در مقابل جنبش کارگری ميهن ما قرار دارد. در اين مبارزه بغرنج و دشوار می بايست از همه امکانات موجود بهره گرفت.
حزب توده ايران، در تمامی طول تاريخ شصت و هفت ساله مبارزه خود، همواره نبرد در راه تحقق آرمان های طبقه کارگر را از مهمترين وظايف خود دانسته، و امروز نيز متعهد به اين تاريخ پرافتخار که از درون آن چهره های درخشان جنبش کارگری کشور مانند علی اميد، شناسايی ها، حسين پور تبريزی ها زاده شده اند، به اين پيکار مقدس در کنار کارگران و زحمتکشان ميهن ادامه می دهد.

کارگران و زحمتکشان ايران!
در آستانه فرا رسيدن روز کارگر، جشن بين المللی کارگری در روز اول ماه مه، بيائيد هم صدا با جنبش سنديکائی جهانی خواهان آزادی های سنديکايی و حق تشکل در اتحاديه های کارگری مستقل برای همه، خاتمه فوری کشتار و پيگرد فعالان سنديکايی، آزادی فوری زندانيان سياسی بشويم. بيائيد در جشن روز کارگر امسال پرچم آزادی فوری همه رهبران و فعالان سنديکائی کشور و همبستگی با مبارزه کارگران صنايع نيشکر هفت تپه را بر شانه ها حمل کنيم.
روز جهانی کارگر امسال را بايد به کارزار سازماندهی برضد استثمار انسان بوسيله انسان تبديل کرد. شعار کارگران جهان در اول ماه مه امسال اينست که ”هزينه بحران مالی کنونی را بايد آنهايی بپردازند که به وجودش آورده اند، نه ميليون ها کارگر!“ بايد برای توقف اخراج ها ضمن حمايت از حقوق بيکاران متحداٌ مبارزه کرد.
کارگران و زحمتکشان ايران بيائيد دست در دست هم جبهه وسيع ضد ديکتاتوری را در مقابل صف واحد ارتجاع، استبداد و واپس گرايی بنا کنيم و راه را برای تحقق عدالت اجتماعی، آزادی و استقلال بگشائيم. تاريخ نزديک به يک قرن مبارزه قهرمانانه طبقه کارگر ميهن نويدبخش پيروزی خلق بر ضد ارتجاع و استبداد است.

فرخنده باد روز اول ماه مه، روز جهانی کارگر!
درود بر خاطره تابناک شهدای جنبش کارگری ايران!
پيروزباد مبارزه خلق در راه طرد رژيم ولايت فقيه برای آزادی، صلح، استقلال و عدالت اجتماعی،

کميته مرکزی حزب توده ايران
۷ ارديبهشت ماه ۱۳۸۸