کسی را برگزينيد که گام کوچک، اما استوار بر می دارد، پيام عبدالکريم سروش به نشست تحکيم وحدت

به نام خدا

«ان الله يامرکم ان تودو الامانات الی اهل ها و اذا حکمتم بين الناس ان تحکموا بالعدل»
فرمان خداوند است که امانت را به اهلش بسپاريد و داوری به عدالت کنيد.

***

انتخاب رئيس قوه مجريه نزديک است و دانشجويان هم چون آحاد ديگر مردم حق، بلکه تکليف دارند که در اين مسابقه عظيم شرکت ورزند و وام خود را به عدالت بگذارند و امانت رای را به اهلش بسپارند.

گريختن از اين مسابقه شرط خرد نيست، چرا که کار را به بی خردان وا نهادن است. همه نيک می دانيم که دايره و قاعده بازی را چنان تنگ گرفته اند که جز معدودی توان و مجال بازيگری ندارند و:
نيزه بازی اندر اين گوهای تنگ
نيزه بازان را همی آرد به ننگ

با اين همه در اين گذرگاه تنگِ عافيت، جريده نمی بايد رفت، و در اين بازی بزرگ به تماشا نمی توان نشست. لذا گزينش بايد کرد و کسی را بايد برگزيد که کاری می کند اما نه بهترين يا بزرگ ترين کار را، وعده می دهد اما نه وعده های بزرگ و چراغ می افروزد اما نه چراغ آفتاب. وعده های سيل آسا و آبياری قطره چکانی؟ سخاوت در سخن و خسّت در عمل؟ هيچکدام. بل جويی و آب روانی، شمعی و شعله لرزانی تا شمع های ديگر يک يک فروزان شوند و جوی های ديگر يک يک روان.

کسی را برگزينيد که نه سفاهت می پرورد و نه خرافه می گسترد. نه جلوه می فروشد و نه عشوه می خرد. کم می گويد اما راست می گويد، گام کوچک بر می دارد اما استوار بر می دارد. از عمل سيراب می شود نه از خطابه. پاسبان آزادی است نه فقط عاشق آن و اهل عدالت ورزی است نه عدالت سرايی. از او بخواهيد نه فرهنگ بسازد و نه تئوری بپردازد، بل پاسبانی کند تا ديگران باغبانی کنند. با دشمنان مدارا کند و با دوستان مروت. با مخالفان کرم ورزد و با موافقان عدالت. نقد را که تقوای سياست است برتابد و نقادان را برتر از مُنقادان بنشاند. جوانی و زيبايی را گناه نداند و نشاط و عيش و تنعم را عين عبادت بشمارد. از او يک وعده و صد وفا بخواهيد، نه صد وعده و نيم وفا. از طلب آزادی کوتاه نياييد که همه فضيلت ها در اوست و از فساد قَضا غافل نشويد که همه مصيبت ها از اوست.

همت پاکان دو عالم و بخشايش ارواح مکرّم با شما باد.

عبدالکريم سروش
مريلند
ارديبهشت ۱۳۸۸