بر اين ياس بايد چيره شد! سرو

با اعلام نتايج انتخابات که با ديده ها و شنيده های هر يک از ما تفاوت دارد ، موجی از ياس مردم را فرا گرفته است .
برخی از آنان خواهان اعتراضی جدی تر از سوی ميرحسين موسوی و حتی دعوت به اعتراض خيابانی و ادامه موج سبز در خيابان ها هستند ، اما تا آن جايی که از اخبار جسته و گريخته از ستادها اطلاع داريم ، چنين قصدی در ميان نيست و تاکيد شده است که نمی خواهيم از مردم به عنوان گوشت قربانی استفاده کنيم !

ميرحسين موسوی و ستاد او معتقدند که اين نتايج جز با تقلب های گسترده ممکن نمی شود ، تقلبی که اتفاقا بسيار هم ناشيانه صورت گرفته است . جمع درصدهايی که اعلام می شود ، چيزی بيش تر از صد در صد است و اين اولين انتخاباتی است که رای باطل شده و سفيد ندارد که اين هم جزو شگفتی هاست . چنين اشتباهات فاحشی اين پرسش را پيش می آورد که بين آرای به صندوق ريخته شده و آرايی که اعلام می شود ، فاصله چقدر است ؟ مگر ممکن است که جمع آرای چهار نامزد بيش از مجموع آرا باشد ؟
از ديروز اس ام اس قطع شده است . رسانه های اينترنتی اصلاح طلبان يا فيلتر شده است و يا با خشونت توقيف . تلفن های کميته صيانت از آرای ستاد موسوی ديروز قطع شده بود . اگر پيروز واقعی ميدان نامزدی است که اعلام شده است چه نيازی به اين اقدامات بود . پيروزها معمولا مهربان تر می شوند و متين تر.
با اين همه از همين آغاز پيداست که محمود احمدی نژاد به هر قيمتی ۴ سال ديگر بر صندلی رياست جمهوری تکيه خواهد زد ، اما او در حالی بر اين صندلی تکيه خواهد زد که بر خلاف مرحله دوم دوره پيش حداقل نزد بخش زيادی از مردم نحوه انتخاب شدنش با ابهام های جدی رو به رواست . او در حالی بر اين صندلی تکيه خواهد زد که آمارهای خلاف واقعش را – نه تنها از خلال سخنان ميرحسين موسوی ، بلکه در مناظره اش با محسن رضايی – مردم ديدند . او در حالی بر اين صندلی تکيه می زند که انتقاد به او در ميان روحانيون برجسته غير سياسی به شدت افزايش يافته است و بيانيه ۵۰ تن از علمای برجسته و وابستگان آن ها که دو روز قبل از انتخابات شاهد آن است . او در حالی بر اين صندلی تکيه می زند که شخصيت های تراز اول مملکت هم چون هاشمی رفسنجانی ، علی لاريجانی ، هاشمی شاهرودی ، ناطق نوری و ديگران يا در مقابلش سکوت کرده اند يا اعتراض علنی . هيچ رييس جمهوری پيش از اين در چنين وضعيتی بر اين صندلی ننشسته است .او در حالی بر اين صندلی تکيه می زند که چند شکايت از او در دادگاه ها مطرح است که البته ممکن است بنا به مصلحت هايی مسکوت گذاشته شود . او در حالی بر صندلی می نشيند که تقريبا اکثريت قريب به اتفاق نخبگان کشور با امضای بيانيه های مختلف از رقيب او حمايت کرده اند ، اکثريت قريب به اتفاق استادان دانشگاه (۶۰۰۰نفر) ، اکثريت قريب به اتفاق هنرمندان و نويسندگان ، اکثريت وکلای دادگستری ، اکثريت اقتصاددانان ، اکثريت جامعه شناسان و.....
او در حالی بر اين صندلی می نشيند که اپوزيسيونی مقتدر و طلبکار دارد که مدعی است آرايی که اعلام شده است نه اين است .
ميرحسين موسوی قصد دارد ، حتی اگر اعتراض هايش به جايی نرسد در صحنه حضور داشته باشد و اين می تواند باعث دلگرمی باشد .
رياست جمهوری در چنين وضعيتی برای محمود احمدی نژاد بسيار دشوار است . او هم با اپوزيسيونی مقتدر و طلبکار رو به رو است و هم در مقابل شخصيت های سرشناس نظام قرار دارد که چنين آرايی را برايش به رسميت نمی شناسند ، حتی اگر در برابرش سکوت کرده باشند .
او حتی اگر چنين آرايی را به ديگران بباوراند ، در مقابل نارضايتی شديد در برخی از حوزه ها هيچ حرفی برای گفتن ندارد . او بايد به اين پرسش پاسخ دهد که اثدامات وزارت ارشاد تحت مديريتش چگونه بوده است که تقريبا همه هنرمندان نويسندگان که تا کنون اکثريت آنان هيچ کنش سياسی نداشته اند در اين دوره به نفع رقيب او به ميدان آمده اند . احمدی نژاد دو راه در پيش رو دارد . او می تواند با تحليل نارضايتی شديد مردم ، تلاش کند تا چهره خود را بازسازی کند . با تغيير در بخش هايی که نارضايتی بالا بوده ، رضايت اندکی فراهم کند تا در پايان دوره اش با چهر ه ای بازسازی شده اين صندلی را ترک کند و يا اين که می تواند به وضعيت پيشين ادامه بدهد و يا حتی وضعيتی بدتر پيش بياورد و اجازه دهد با منتقدانش برخوردهايی ناصواب در پيش گرفته شود .
احمدی نژاد به نظر من تنها می تواند روش اول را در پيش بگيرد ، هرچند برداشت عمومی از خصوصيات اخلاقی او بيش تر حاکی از در پيش گرفتن روش دوم خواهد بود ، اما او برای اجرای چنين برنامه هايی با موانع بزرگی رو به رو است . احمدی نژاد در اين دوره رييس جمهوری به مراتب ضعيف تر از دوره قبل است . او با مخالفانی جدی در ساختار حکومت رو به رو است و هم چنين با مخالفان بزرگی در سطح نخبگان . او با ۶۰۰۰ هزار استاد دانشگاه چه می تواند بکند ؟ با اين همه هنرمندان چه می تواند بکند ؟ بخش زيادی از اين نخبگان اتفاقا چهره های مذهبی هستند ، کسانی که مورد اعتماد نظام بوده اند . منتقدان او در اين دوره تنها اپوزيسيون بيرون از حاکميت نيست .
ما هم نبايد نا اميد شويم و نبايد بگذاريم ياس بر ما چيره شود . فضا بدتر از چهارسال گذشته نخواهد شد . کار برای او بسيار دشوارتر از چهارسال گذشته است و برای ما بسيار آسان تر .