نامه سرگشاده هيات سياسی ـ اجرائی سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت) به نيروهای مسلح جمهوری اسلامی ايران

مردم را سرکوب نکنيد!
دست دوستی مردم را بفشاريد!

پرسنل نيروی انتظامی، بسيج و سپاه پاسداران!
کشور ما، کشور شما، روزهای سرنوشت سازی را از سر می‏گذراند. اين روزها، راه آينده کشور ما را تعيين می‏کند: يا وداع با خشونت و گام نهادن به مرحله‏ای نوين از تاريخ کشورمان که نويدبخش زندگی آرام و صلح آميز همه شهروندان ايرانی، ما و شما در ميهنمان است، يا در غلتيدن به ورطه خشونت و نفرت، افتادن به گردابی که بوی خون می‏دهد، رفتن به مسيری و گرفتاری در آتشی که دود آن به چشمان همه، ما و شما، می‏رود.

پاسداران، بسيجيان، مأموران نيروی انتظامی!
مردمی که به خيابانها آمده‏اند تا به نتيجه رسمی انتخابات ۲۲ خرداد اعتراض کنند، نه دشمنان شمايند و نه دشمنان کشور. اعتراض، حق طبيعی آن‏هاست و آن‏ها به شکل مسالمت‏آميز و مدنی در خيابان‏ها دست به راه‏پيمائی می‏زنند. تظاهرکنندگان خشونت‏گران را از صفوف خود بيرون می‏رانند. شما پيش از انتخابات ديديد که اگر کسی متعرض اين مردم نشود، اگر اين مردم سرکوب نشوند، نه خونی از بينی کسی می‏ريزد و نه هيچ قرارگاه و ساختمان شما به خطر می افتد. شما شاهد بوديد که روز ۲۴ خرداد، چه جمعيتی در خيابانها بود و اين جمعيت، چگونه با مسالمت رفتار می‏کرد. اين مردم، نه می‏خواهند به زور متوسل شوند و نه چيزی جز آن می‏خواهند که حاکم بر سرنوشت خود باشند. اين مردم، برادران، خواهران، پدران، مادران و فرزندان شمايند. شما و خانواده هايتان می‏خواهيد سالهای زياد در کنار اين مردم در صلح و آرامش زندگی کنيد. پاشيدن بذر نفرت ميان شما و مردم، نه به سود شماست نه به سود کشور ما.

شمائی که سلاح به دستتان داده‏اند!
اين سلاح‏ها را به سوی مردم نشانه نگيريد. هيچ کس قادر نخواهد بود شما را مورد بازخواست قرار دهد که چرا تيری به سوی هموطنانتان شليک نکرده‏ايد، چرا باتوم‏های خود را بر سر زنان و مردان بيدفاع فرو نياورده‏ايد، چرا گاز اشک آور شما بی‏استفاده مانده است.

شمائی که شايد جوانتر از انقلابيد!
اگر خود نديده باشيد، از پدران و مادرانتان بپرسيد که در انقلاب ايران چگونه پافشاری برخی سردمداران نظامی رژيم سابق بر سرکوب مردم، بذر نفرت از آنان را در ميان مردم پاشيد و بادی که کاشتند، توفان شد و خود آنان را به قربانی گرفت. از آنها که ديده‏اند بپرسيد چگونه مردم با آغوش باز پذيرای نظاميانی شدند که از دستور مافوق برای سرکوب مردم سرپيچيدند.

شمائی که همچون مردم معترض، شهروندان اين کشوريد!
به سال‏هائی که خواهد آمد بيانديشيد. حکومت‏ها می‏آيند و می‏روند، و شمائيد که می‏مانيد و بايد با هموطنانتان زير سقف ميهن زندگی کنيد. اين زندگی صلح آميز را به خشونتی که می‏خواهند شما را گرفتار و شريک جرمش کنند، غيرممکن نکنيد. شايد شما با انگيزه دفاع از کشورتان در برابر دشمن خارجی، برای اينکه مردم در امنيت زندگی کنند به نيروهای مسلح و انتظامی پيوسته‏ايد. يک لحظه بيانديشيد که آيا به رگبار بستن مردم بيدفاع و کوبيدن بر سر زنان و مردانی که جز سخن گفتن گناهی ندارند، دفاع از ميهن و برقراری امنيت است؟ کيانند که از شما چنين حدی از قساوت و بی رحمی را می طلبند؟ آيا جز اين نيست که آنها خود در کاخهايشان نشسته اند و فردا اگر مورد بازخواست قرار گيرند شما را قربانی خواهند کرد؟ از اين جماعت اطاعت کورکورانه نکنيد. نه دين شما از سوی مردم معترض در خيابانها در خطر است، نه ميهنتان و نه امنيتتان. اگر وظيفه شما حفظ امنيت در خيابان‏هاست، قطعاً از ميان مردم نمايندگانی با شما بدين منظور همکاری خواهند کرد. مردم آماده‏اند تا اعتراض خود را آرام و بدون آنکه کار به ناامنی و هرج و مرج بکشد دنبال کنند. مردم آماده‏اند چنان سخن بگويند و در خيابان حضور يابند که کسی نتواند شما را متهم به کوتاهی در حفظ امنيت و آرامش کند. مردم به شما تعرض نخواهند کرد، اگر شما مردم را سرکوب نکنيد.

حساب خودتان را از حساب حلقه اصلی فرماندهان سپاه و لباس شخصی‏ها جدا کنيد!
حلقه اصلی فرماندهان سپاه، سپاه و بسيج را به حزب پادگانی تبديل کرده‏اند. آنها ولع شديدی برای چنگ انداختن به قدرت دارند و آماده‏اند برای حفظ قدرت حمام خون راه بياندازند. لباس شخصی‏ها نيروهای مزدورند که حاضرند به هر جنايتی دست ‏زنند. چنانچه در روزهای گذشته شبانه به خوابگاه دانشگاه تهران يورش بردند و عده‏ای از آن‏ها به قتل رساندند. شما به عنوان پرسنل نيروی انتظامی، بسيج و سپاه پاسداران، حساب خودتان را از حساب حلقه اصلی فرماندهان سپاه و لباس شخصی‏ها جدا کنيد!

هيات سياسی ـ اجرائی سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت)
۲۸ خرداد ۱۳۸۸ (۱۸ ژوئن ۲۰۰۹)