وظيفه قطعی دستگاه قضايی آن است که مهدی کروبی را احضار کند، سرمقاله حسين شريعتمداری، کيهان (تهران)

۱- می گويند پادشاهی با تعجب آميخته به تقدير، وزير خود را گفت؛ فلان صاحب منصب از اردوگاه دشمن، در ميان اهل ديار خود قدر و منزلت بالايی داشت و جز به مقام بلند در کشور خويش تن نمی داد، چه ارزان او را خريدی و به آستان بوسی ما آوردی؟ آنهم در جمع چاکران و غلامان، نه بزرگان و اميران؟! و زير زمين ادب بوسيد و گفت: او را هنگامی خريدم که قدر و قيمت پيشين بر باد داده و به غايت ارزان شده بود! هنر من آن نيست که متاع گران را ارزان خريده باشم، بلکه کالای ارزان را به قيمت خريده ام!
۲- شامگاه روز يکشنبه ۱۸ مردادماه ۸۸ سايت اينترنتی حزب اعتماد ملی نامه ای از مهدی کروبی خطاب به آقای هاشمی رفسنجانی را منتشر کرد که بلافاصله با استقبال گسترده خبرگزاری های خارجی و سايت های خبری گروههای ضد انقلاب روبرو شد. در اين نامه مهدی کروبی از رئيس مجلس خبرگان خواسته است «درباره شايعه تجاوز به دختران و پسران در بازداشتگاهها تحقيق کند»! اين نامه تاريخ ۷ مرداد، يعنی ۱۴ روز پيش را دارد و پسر کروبی در توضيح آن می گويد پدرش اين نامه را ده روز بعد از ارسال خصوصی برای آقای هاشمی رفسنجانی و در حالی که جوابی از او نگرفته است برای عموم منتشر می کند! در نامه کروبی آمده است «عده ای از افراد بازداشت شده مطرح نموده اند که برخی افراد با دختران بازداشتی با شدتی تجاوز نموده اند(!) که منجر به ايجاد جراحات و... گرديده است. از سوی ديگر افرادی به پسرهای جوان زندانی با حالتی وحشيانه تجاوز کرده اند، به طوری که برخی دچار افسردگی و مشکلات جدی روحی و جسمی گرديده اند»! کروبی در اين نامه از منابع خبری خود نام نمی برد و تنها می نويسد: «افرادی اين مطالب را به من گفته اند که دارای پست های حساس در اين کشور بوده اند»!

۳- «منبع سياه» يکی از ترفندهای شناخته شده و معروف در عمليات روانی است که بيشترين کاربرد آن در «شايعه پراکنی» است. در اين ترفند، «شايعه» مورد نظر دشمن به نقل از يک منبع ناشناخته و نامعلوم، ساخته و منتشر می شود که اصطلاحاً به «منبع سياه-Black Source» معروف است.
انتخاب منبع سياه با اين منظور صورت می پذيرد که مخاطبان شايعه فقط شنونده باشند و مراجعه به منبع و کشف واقعيت برای آنان امکان پذير نباشد، چرا که اگر منبع ارائه شده از نوع «سفيد» -روشن و قابل دسترسی- و يا «خاکستری»- نيمه روشن و نهايتاً قابل کشف- باشد، علاوه بر رسوايی شايعه پردازان، کارآيی شايعه نيز از بين می رود. کارشناسان و صاحب نظران برجسته عمليات روانی، تاکيد می کنند که شايعات برخاسته از منبع سياه، دوام چندانی ندارد و در فاصله کوتاهی پس از انتشار، بی اثر می شود. از اين روی معتقدند که از ترفند منبع سياه فقط بايد در فضای غبارآلود و با اهداف کوتاه مدت استفاده کرد.
«منبع سياه» با واژه هايی نظير «گفته می شود»! «شنيده شده است»! «افرادی که نمی خواهند نامشان فاش شود گفته اند»! و... ارائه می شود و در برخی از موارد نيز برای اين که «شايعه» برخاسته از منبع سياه، واقعی جلوه داده شود، سازندگان شايعه، ضمن ارائه «منبع سياه» از مخاطبان می خواهند که خود درباره صحت و سقم آن دست به تحقيق و بررسی بزنند!
در نامه کروبی به آقای هاشمی رفسنجانی، تمامی ويژگی های «شايعه سازی با استناد به منبع سياه» ديده می شود. در اين نامه به جای ارائه منابع قابل بررسی، از واژه هايی نظير «عده ای از افراد بازداشت شده مطرح نموده اند»!، «از افرادی که در کشور پست های حساس داشته اند، شنيده ام»! و... استفاده شده که شامل افراد فراوان و بی شماری می شود و هيچکدام از آنان نيز بدون اشاره به نام و نشان آنها قابل دسترسی نيستند. نکته درخور توجه اين که در ادامه نامه مهدی کروبی به آقای هاشمی رفسنجانی از دومين شگرد در «سازه شايعه با منبع سياه» نيز استفاده شده و خطاب به آقای هاشمی از وی خواسته شده است «مسئوليت تحقيق و بررسی جهت تعيين صحت و سقم اين اخبار را برعهده بگيرد»!
همانگونه که ديده می شود در نامه مهدی کروبی از يکسو شايعه ای خطرناک و مشمئز کننده ساخته می شود و از سوی ديگر هيچ منبع قابل دسترسی برای تحقيق درباره آن ارائه نمی شود. يعنی دقيقاً شايعه ای برخاسته از منبع سياه ساخته و منتشر شده است و با شناختی که از مهدی کروبی در دست است و مخصوصاً طی چند ماه اخير آشکارتر شده است به جرأت می توان گفت وی در حد و اندازه ای نيست که خود اين شايعه را با رعايت تمامی ترفندها و ريزه کاری های فنی تهيه کرده باشد. اما چه کسانی آن را ساخته اند؟ کافی است به اطرافيان مهدی کروبی و سوابق شناخته شده آنها نظری افکنده شود!
۴- در آموزه های عمليات روانی، شايعه برخاسته از منبع سياه در حد يک شبنامه ارزيابی می شود که فاقد اثرگذاری مورد نظر شايعه سازان است، کارشناسان عمليات روانی برای جبران اين نقيصه توصيه می کنند که ارائه «منبع سياه» را يک «شخص حقيقی» و شناخته شده برعهده بگيرد تا نگاه مخاطب قبل از «منبع» به شخص ارائه کننده «منبع سياه» جلب شود که اين وظيفه را مهدی کروبی برعهده گرفته است. اما، همين کارشناسان، از اين حالت با عنوان «ترفند کثيف DIRTY TRICK» ياد می کنند و معتقدند شخصی که مأموريت ارائه منبع سياه را برعهده می گيرد بايد از شخصيت خود عبور کرده باشد و يا به اندازه ای کم شعور باشد که قدرت درک پايان ماجرا را نداشته باشد، چرا که شايعه برخاسته از منبع سياه، بسيار کم دوام است و بی اساس بودن آن خيلی زود بر ملا شده و برای شخص مفروض رسوايی برانگيز خواهد بود. بايد توجه داشت که ميزان اين رسوايی با نوع شايعه ارتباط مستقيم دارد و هر چه شايعه مشمئز کننده تر، رسوايی حاصل از آن بيشتر...
و اما دشمن در مهدی کروبی کدام ويژگی مورد لزوم برای «ترفند کثيف» را کشف کرده که او را برگزيده است؟! آنچه به جرأت می توان گفت اين که؛ کروبی طی چندماه اخير به يکی از سهل الوصول ترين شخصيت های مورد نياز برای دشمنان ايران اسلامی و مردم شريف آن تبديل شده و به قول وزير آن پادشاه، ارزان شده است که ارزان خريده می شود!
۵-چرا کروبی نامه مورد اشاره را خطاب به آقای هاشمی نوشته است؟ اين نامه، مطابق معمول و به روش جاری و معقول بايد خطاب به آيت الله هاشمی شاهرودی رئيس قوه قضائيه نوشته می شد. ولی تهيه کنندگان نامه کذايی می دانسته اند که نامه نگاری به قوه قضائيه و درخواست بررسی از اين قوه الزاماً بايستی با ارائه سند، دليل و يا شواهد و قرائنی همراه باشد و دست کروبی- بخوانيد تهيه کنندگان اصلی نامه- از اين اسناد و شواهد خالی است. و اساساً هدف از ارسال نامه ياد شده، شايعه پردازی و فضاسازی برای سوءاستفاده دشمنان بيرونی بوده است و چنانچه کروبی اين نامه را برای آيت الله شاهرودی می فرستاد، ايشان بلافاصله از وی درخواست سند و شاهد کرده و بررسی برای صحت و سقم اين شايعات را در دستور کار قرار می داد. در اين حالت -مفروض- اولا؛ دست کروبی - بخوانيد دست های پنهان در پشت ماجرا- خيلی زود برملا می شد. و ثانياً کروبی نمی توانست ادعا کند که نامه را ابتدا به طور خصوصی برای آقای رفسنجانی فرستاده و بعد از آن که پاسخی نگرفته اقدام به انتشار عمومی آن کرده است! و حال آن که مقصود اصلی نامه، سياه نمايی عليه اسلام و انقلاب و مقصد اصلی آن، رسانه ها و محافل بيگانه بوده است و اگر نامه خطاب به آيت الله شاهرودی نوشته می شد، اين مقصود و مقصد به دست نمی آمد، چرا که ارزشی بيشتر از يک ترفند نداشت. دقيقاً مانند اين که، شخصی با ارسال نامه به يکی از مسئولان غيرقضايی و غيرامنيتی ادعا کند «برخی از افراد و کسانی که قبلاً در کشور مسئوليت داشته اند، خبر داده اند که مهدی کروبی تعدادی از جوانان را به بهانه اشتغال به يک خانه تيمی متعلق به حزب اعتمادملی کشانده و سپس به طرز فجيعی آنها را به قتل رسانده است»! و از آن مسئول بخواهد که «صحت و سقم اين اخبار را بررسی کند»! و سپس اين نامه را برای راديوهای بی بی سی، آمريکا، اسرائيل و سايت خبری بهايی ها و... بفرستد. اين حالت با آنچه مهدی کروبی نوشته است چه تفاوتی دارد؟! هيچ! و از نظر قضايی و حقوقی چه ارزشی دارد؟ باز هم؛ هيچ!!... پس «ای هيچ برای هيچ بيهوده مپيچ»!
۶- اگرچه مهدی کروبی برای بسياری از اطرافيان خود نيز قدر و منزلتی ندارد تا آنجا که مسئول ستاد انتخاباتی وی، پای صندوق رای، برگه رای خود را به همه نشان می دهد تا بدانند او آنقدر کم هوش و کودن نيست که به کروبی رای بدهد! ولی مردم برای قدر و منزلت انقلاب و نظام اسلامی خود ارزش فراوانی قائلند و اجازه نمی دهند افرادی مثل مهدی کروبی برای خوشامد عوامل سيا و موساد، با حيثيت آنها بازی کند! بنابراين وظيفه قطعی و غيرقابل ترديد دستگاه قضايی آن است که مهدی کروبی را احضار کرده و از او برای اتهامی که وارد کرده است دليل و سند بخواهد و اگر دليل و سندی ارائه داد که ماجرا با جديت و بدون اغماض پی گيری شود. و اگر دليل و سندی ارائه نکرد- که ندارد و نمی کند- او را بدون کمترين ملاحظه ای مجازات کنند. بديهی است که در اين زمينه بايد به قول حضرت امام(ره) نگاه حکومتی داشت و جرم انجام شده را عادی تلقی نکرد.

حسين شريعتمداری