محسن رضايی: دست‌های مرموزی خواهان تعامل و تفاهم فعالان سياسی و دولتمردان ايران نيستند، ايلنا

طی ماه گذشته بارها موقعيتهايی فراهم شده که موسوی، رفسسنجانی و يا کروبی با رهبری و يا نهادهای حکومتی وارد تعامل بشوند، ولی درست در دقايق آخر از سوی نهادهای حکومتی تحليل‌هايی برای جلوگيری از شکل گيری اين تعامل ارائه می‌شد.

دبير مجمع تشخيص مصلحت نظام در يادداشتی با عنوان "دعوا يا تعامل "،‌ در خصوص ملاقات اخير کميته ويژه مجلس با مهدی کروبی نگارش يافته، نکاتی را يادآوری کرده است.

به گزارش ايلنا، در اين يادداشت که در سايت شخصی محسن رضايی منتشر شده، آمده است: حداقل در ايران تجربه نشان داده است که عوامل نفوذی هم در نهادهای حکومتی هستند و هم در فعالان سياسی و همه بايد مواظب اخبار و تحليلهای درست از نادرست باشند. ملاقات کميته وی‍ژه مجلس با آقای کروبی دو اثر مفيد داشته است: ۱- آقای کروبی گفته است من نگفته‌ام که اين گزارشاتی که به من داده شده صد درصد درست است.به گزارش کميته توجه فرماييد: ”جلالی تصريح کرد: در ادامه اين ديدار اعضای کميته از آقای کروبی پرسيدند که آيا شما در مورد آزار جنسی بازداشت شدگانی که مورد آزار جنسی قرارگرفته اند به قطعيت رسيده ايد؟ ايشان تاکيد کرد که هنوز درباره اين موضوع به قطعيت نرسيده و اين مطلب را در نامه‌ای که به آيت الله هاشمی رفسنجانی نوشته است، درج نموده است.
وی با بيان اينکه کروبی دليل نوشتن نامه به آيت الله هاشمی رفسنجانی را متعلق دانستن خود به نظام و نگرانی و دغدغه درباره موضوعات مطرح شده دانسته است، گفت: آقای کروبی خواستار اين بود تا موضوعات مطرح شده پيگيری و بررسی شود تا صحت و سقم آن مشخص گردد.“
۲- فايده ديگر اين ملاقات اين بود که کميته مجلس به اين نتيجه رسيده است که به اين نوع گزارشات بايد سريعا رسيدگی شود: ”جلالی اضافه کرد: معتقديم بايد با سرعت به اين موضوعات رسيدگی شود و هرچه بيشتر درباره رسيدگی به چنين مسائلی تاخير داشته باشيم فضا برای ايجاد حملات روانی عليه نظام بيشتر خواهد شد. بنابراين يکی از نکته های مورد نظر ما اين است که با سرعت هر چه بيشتر درباره اين گونه مسائل عمل کنيم. “
مشاهده می‌کنيد که تعامل از سوی دو طرف هم واقعيت را مشخص کرده يعنی صحت و سقم اين گزارشات برای خود آقای کروبی هم مشخص نيست و هم ضرورت رسيدگی به اين نوع مسائل را بالا برده است. به طوريکه اعضای کميته مجلس مصمم هستند که به اين نوع مسائل سريعتر رسيدگی کنند. اگر چنين فضايی در همان ابتدای انتشار نامه بوجود می آمد - هر چند که من معتقد بودم نياز به علنی کردن چنين نامه ای از سوی اقای کروبی نبود - آيا اين همه سئوال و ابهام و نگرانی در داخل کشور و آن همه سوء استفاده دشمنان ايران در خارج بوجود می آمد؟ در همه نظامات دنيا تخلافاتی صورت می گيرد مهم اين است که ابتدا صحت آن تخلفات روشن شود و سپس با متخلفين برخورد شود و اگر همين روش در رابطه با اين ادعاها هم صورت بگيرد کسی نمی تواند سوء استفاده تبليغاتی عليه جمهوری اسلامی داشته باشد.
سئوال اين است که چرا اين نوع اقدامات و تعاملات در بين فعالان سياسی و دولتمردان بيشتر نمی شود و سياستمداران ايران با يکديگر حالت قهر و دعوا دارند. چرا حوزه رقابت و همکاری هنوز در ايران کاملا تفکيک و تقويت نشده است و روحيه خود محوری و فردگرايی در ايران از شدت بالايی برخوردار است و ملت ايران و نظام اسلامی چه مقدار بايد هزينه اين رفتارها را بپردازد؟
آيا کشور بزرگی مثل ايران را می توان بدون همکاری و تعامل و تفاهم در کنار رقابت و دموکراسی پيش برد؟ تا چه زمان ملت ايران بايد شاهد نبرد قهرمانان خود با يکديگر باشد؟ ولی نبايد همه مشکلات را از ناحيه فعالان و دولتمردان دانست بلکه محيط فرهنگی جامعه ايران هم يک محيط احساسی و عاطفی است که اين نوع رفتارها را در جامعه تشويق می کند. در حقيقت اين تماشاگران هستند که به اين قدرت نمايی ها دامن می زنند. در صحنه انتخابات احساسات شديدی از سوی هواداران نامزدهای انتخابات صورت می گرفت، حتی در مواردی شنيده می شد که می گفتند ما فرد اصلح را فلانی می دانيم ولی به ديگری رای می دهيم و در مقابل اينکه چرا؟ می گفتند چون نمی خواهيم ديگری (نفرسوم) رای بياورد. اما دستهای مرموزی هم در پشت دو عامل فوق يعنی روحيه تکروی و محيط احساسی سياست وجود دارد که خواهان تعامل و تفاهم فعالان سياسی و دولتمردان ايران نيست. مثلا پس از ملاقات کميته مجلس با آقای کروبی کسی با اين کميته تماس گرفته است که چرا با ايشان ملاقات کرده اند؟ يا طی ماه گذشته بارها موقعيتهايی فراهم شده که آقايان ميرحسين موسوی، هاشمی رفسسنجانی و يا کروبی با رهبری و يا نهادهای حکومتی وارد تعامل و گفتگوی موثر بشوند ولی درست در دقايق آخر اين تعاملات بهم خورده است. يا از سوی نهادهای حکومتی و يا از سوی اطرافيان فعالان سياسی اخبار و تحليل هايی به آنها می دادند که از شکل گيری اين تعامل جلوگيری می شد. نمونه آن تعامل بين ميرحسين موسوی و شورای نگهبان که در آخرين لحظات بهم خورد و مسير قانونی برای رسيدگی به شکايات و اعتراضات طی نشد و اعتراضات خيابانی باقی ماند.
اين نوع مسائل نشان می دهد که ما بايد ظرفيت‌های فرهنگی را در حوزه سياسی بالا ببريم تا از تکروی در نخبگان پرهيز شود و عقلانيت جمعی بجای عقلانيت فردی در سياست و اداره کشور حاکم شود. از طرف ديگر محيط احساسی جامعه به سوی يک محيط عقلانی سوق داده شود. در اينجا به ياد توصيه حکيمانه حضرت آيت الله العظمی سيستانی در نجف اشرف در سفر اسفند ماه گذشته به جناب آقای هاشمی رفسنجانی در باب اختلافات سياسی و فکری می افتم که فرمودند شما از دوران احساسات عبور کرده ايد و وارد دوره عقلانيت شده ايد. من می خواهم به توصيه معظم له اين نکته را اضافه کنم که دوره عقلانيت در ايران را بايد با کمک خرد جمعی پيش برد و البته زمينه و مقدمه لازم آن تقويت اخلاق درسياست وگذشت و فداکاری و متانت و تواضع است. اميد است که حداقل دستاورد حوادث اخير روی اوری همه به عقلانيت جمعی واخلاق وبرادری درسياست باشد.
شايسته است فعالان سياسی و نهادهای حکومتی ظرفيت سياسی بيشتری پيدا کنند تا اخبار و تحليلهای درست يا نادرست (خودی و غير خودی)را تشخيص دهند ای بسا مشاور و يا دوستی برای دلسوزی، خبر و تحليلی را نا اگاهانه به مسئول حکومتی و يا فعالان سياسی منتقل کند که درست نباشد. ولی آن فرد بر اساس آن خبر و تحليل اقداماتی را انجام دهد که بعدها معلوم شود درست نبوده است . اينکه فکر شود عوامل نفوذی تنها در فعالان سياسی است اشتباه است. حداقل در ايران تجربه نشان داده است که عوامل نفوذی هم در نهادهای حکومتی هستند و هم در فعالان سياسی و همه بايد مواظب اخبار و تحليلهای درست از نادرست باشند.