مراسم سالگرد انقلاب را چگونه بايد تفسير کرد؟ گفت‌وگوی راديو بين المللی فرانسه با آزاده کيان، رضا عليجانی و علی‌اکبر موسوی خوئينی

بيژن برهمندی ـ برنامه زمينه ها و زمانه ها ـ مراسم پر سر و صدای سالگرد انقلاب بهمن که تدارک آن توسط هر دو جناح رقيب هفته ها طول کشيده بود، سرانجام در يک جو باور نکردنی ارعاب و خشونت ، و با حضور چشمگير و بی سابقه تعداد بسيار زيادی نيرو های نظامی و انتظامی و نيز غير نظاميان بسيجی و ماموران امنيتی، در تهران و شهرهای بزرگ کشور انجام شد و به پايان رسيد. در اين مراسم از سيصد خبر نگار خارجی بقصد پوشش خبری اين رويداد دعوت شده بود ولی در عمل آنان را مجبور کردند که در جايگاه ويژه شخصيت ها مستقر شوند بطوريکه فقط می توانستند سخنرانی رئيس جمهوری را دريافت و منتقل کنند.به اين اقدامات بايد اخلال در سيستم های ارتباطی و قطع شبکه اينترنت را هم اضافه کرد، بطوريکه سرانجام اين جشن سالگرد بگونه ای به پايان رسيد که رهبر جمهوری اسلامی بلافاصله پس از اتمام آن ، از حضور "دهها ميليونی" ملت تشکر و قدر دانی کرد که گويا توانسته اند " صحنه روياروئی با بد دلان و بد خواهان را " به پيروزی برسانند. او که در اين بيانيه فاتحانه ، معترضان و مخالفان را " معاندان و فريب خوردگان " ميناميد که " ريا کارانه دم از مردم می زنند" اظهار خشنودی کرد که دهها ميليون انسان بصير آنها را "بخود آورده اند."

گر چه اينجا و آنجا درگيری هائی گزارش شده است و حتی از دستگيری گروههائی از معترضين ياد می شود ، با اين حال می توان گفت که يکی از مراحل حساس هماوردی ميان اپوزيسيون و حکومت ، بدون دردسر های زياد پشت سر گذاشته شد.
گر چه آيت الله خامنه ای قبل از اين مراسم نويد داده بود که اين رويداد " همه مستکبرين را مبهوت خواهد کرد" اما آنچه از ديدگاه ناظران خارجی " مبهوت" کننده ارزيابی شد ، حجم عظيم و باور نکردنی بسيج نظامی حکومت برای کنترل واقعه ای است که " جشن" سالگرد انقلاب نام داشت و در سی سال گذشته بی هيچ نيازی به اين بسيج عظيم نظامی انجام می گرفت.
بايد اضافه کرد که برای هرچه بيشتر "مبهوت" کردن "مستکبرين"، امسال برای اولين بار در تاريخ سی و يک ساله عمر جمهوری اسلامی ، پوشش خبری اين رويداد بطور کامل در اختيار رسانه های دولتی بود. گفته می شود که خبرنگاران خارجی در محاصره ماموران انتظامی و امنيتی حق هيچ نوع جابجائی بدون مجوز نداشتند و آنگونه که خبرگزاری فرانسه گزارش کرده است ، امسال برای اولين بار به خبرنگاران داخلی مطبوعات خارجی ، همچون دفاتر خبرگزاری ها در تهران ، دستور داده شده بود که حق تهيه مطلب از حوادث راهپيمائی ها را ندارند وتنها می توان مراسم رسمی ميدان آزادی را پوشش خبری داد.
به اين ترتيب با پايان گرفتن مرحله حساسی از يک هماوردی ميان معترضين و حکومت ، بد نيست با طرح پرسش هائی درباره چگونگی اين رويداد و بويژه ارائه بيلانی از اين مرحله بکوشيم برخی زوايای تاريک اين واقعه را بازکاوی کنيم.
در مجله راديوئی زمينه ها و زمانه ها با دعوت از خانم آزاده کيان پژوهشگر و استاد علوم سياسی در دانشگاه های فرانسه ، اقای رضا عليجانی تحليلگر مسائل سياسی و فعال ملی مذهبی در تهران و آقای علی اکبر موسوی خوئينی نماينده مجلس ششم و فعال جنبش سبز در آمريکا ، خواهيم کوشيد حوادث کشور را در پرتو رويداد سالروز انقلاب بهمن، مورد بررسی قرار دهيم.

آزاده کيان: "صف آرائی نيرو های نظامی در روز ۲۲ بهمن نشان می دهد که تا چه اندازه رژيم در وحشت از مخالفين خود بسر می برد. " بعقيده خانم کيان تهران دوازده ميليون جمعيت دارد در صورتيکه چند صد هزار نفر بيشتردر اين مراسم"فرمايشی" و دولتی شرکت نداشتند. اين مراسم نشان داد که دولت فعلی از حمايت مردم ايران برخوردار نيست.

رضا عليجانی: "در مراسم امسال ، تعداد نظامی ها و امنيتی ها بيشتر از تعداد چراغ برق ها و درخت های خيابان ها بود. اين نشان می دهد که می خواستند واقعيتی را پنهان و يا سرکوب کنند."
بعقيده عليجانی استراتژی جنبش تحول خواهی در ايران بايد بصورت مستمر و مسالمت جويانه ، عمدتاً با توجه به فضای داخل کشور طراحی و اجرا شود.

علی اکبر موسوی خوئينی : " اينکه فکر کنيم هسته تصميم گير نيروی محافظه کار بتواند با جنبش سبز دست به يک مصالحه ای بزند ، يک توهم است."
بعقيده او پيام رهبری ، به اين دليل که اکثريت مردم معترض را نا ديده گرفته و آنها را فريب خورده خطاب کرده است ، از اصل خطاست.

[برای شنيدن اين گفت وگو اين جا را کليک کنيد]