از غلتيدن در گرداب موضع گيری سياسی له، يا عليه گروه های سياسی بپرهيزيم، بيانيه جمعی از اعضای کميته گزارشگران حقوق بشر

آنزمان که کاخی رفيع پس از سالها ايستادگی و سربلندی در برابر طوفان حوادث ، به دست ساکنان آن تخريب می شود، جز آهی از سر حسرت و اندوه چه ميتوان کرد ؟ آنگاه که اراده اهريمن بر جانبازی پاک و اهورايی مناديان آزادی پيشی می گيرد جز افسوس چه می ماند؟ و وقتی در آسمان ، دروغ وزيدن می گيرد ، ديگر چگونه می شود به سوره های رسولان سر شکسته پناه آورد؟
گفته ايم و بار ديگر تاکيد می کنيم که "ادعای گزاف ارتباط کميته گزارشگران حقوق بشر با دولت های خارجی يا گروه های سياسی، مدت هاست که از بلندگوهای مختلف حکومتی از دادستان تهران گرفته تا خبرگزاری های دولتی و نظامی و از بازجويان اطلاعات گرفته تا راه زنان اينترنتی که در مرداب دروغ خود غوطه می خوردند،‌تکرار می شود. بر اين کذب آشکار البته هيچ سند و مدرک معتبر و قابل اعتنايی ارائه نمی شود. وزارت اطلاعات از طريق به اصطلاح کارشناسان خود،‌ چنين بازی سخيفی را به راه انداخته است تا بر گستردگی و عمق نقض سازمان يافته حقوق بشر سرپوش نهد. غافل از اينکه تکرار اين مدعای بی بنياد به واقع تبليغی است برای گروه هايی که خود جايگاهی در افکار عمومی ايران ندارند. "**

گفته ايم و بار ديگر بر آن صحه می نهيم که "در اين ترديدی نيست که وزارت اطلاعات با صرف هزينه های هنگفت از جيب مردم ايران، بطور قطع از استقلال کميته گزارشگران حقوق بشر از همه احزاب و جريانهای سياسی مطلع است، از همين روست که طرح ياوه ای چون ارتباط کميته با سازمان مجاهدين خلق از سوی کارشناسان اطلاعات چيزی جز زمينه سازی برای حذف فيزيکی مجموعه ای خوشنام که از بدو تاسيس صرفا در عرصه حقوق بشر فعاليت کرده است، ارزيابی نمی شود. برای ما و همگی فعالان حقوق بشر دفاع از حقوق انسانی تک تک افراد، فارغ از گرايشات سياسی، مذهبی، قومی و ... اصل بوده است و به صراحت نيز اعلام ميداريم در کنار فعاليت در کليه عرصه های حقوق بشر اعم از حقوق زنان، کودکان، کارگران، اقليتهای قومی، مذهبی جنسی و ... از حقوق همه زندانيان سياسی و عقيدتی بدون در نظر گرفتن گرايش آنان و حتی بدون در نظر گرفتن مجرم بودن يا نبودن آنان دفاع نموده و ذره ای از اين آرمان انسانی عقب نشينی نخواهيم نمود. "**
گفته ايم و بار ديگر تکر می کنيم که "کميته گزارشگران حقوق بشر نيز يکی از اين مجموعه هاست که با تاکيد بر اعتقاد و التزام به اعلاميه جهانی حقوق بشر خواستار اجرای آن در تمامی زوايای زندگی مردم ايران بوده و چنانکه بارها مورد تاکيد قرار گرفته، مستقل بوده و به هيچ حزب و جناحی تعلق نداشته و فاقد ماهيت سياسی است. اين کميته فعاليت خويش را در سال ۸۴ آغاز کرده و با ارائه ی گزارش و همچنين آگاهی رسانی نسبت به تمامی افرادی که به نوعی حقوق انسانی آنها مورد تعدی و تجاوز قرار گرفته؛ اعم از زنان، کودکان، زندانيان، کارگران و ... و همچنين تلاش در جهت جلوگيری از نقض مستمر حقوق بشر از طريق تنوير افکار عمومی و استمداد از ساير نهادهای داخلی و نيز سازمانهای بين المللی حقوق بشر سعی در ايجاد بستری مناسب به منظور جلب توجه دستگاه حاکم نسبت به عواقب وخيم نقض حقوق اساسی شهروندان داشته است."**
اما غرض از تکر ار اين پيش گفته ها نامه ای است که به قلم برخی اعضای تازه آزاد شده و عزيز کميته گزارشگران حقوق بشر نگاشته شده و ناباورانه پيش چشم ماست. مقصود نه تخطئه عزيزانمان که تذکره مخاطبانمان است، تا به ديده اغماض بنگرند و عادلانه به قضاوت بنشينند که چرا و چگونه، آنچه مکروه دوستانمان و مقبول دشمنانمان است، رخ نموده است.
آنچه واقع شده از اين قرار است که در تاريخ ۲۳ ارديبهشت، اطلاعيه ای با نام "حقوق بشر، حقوق بشر است" در سايت کميته گزارشگران حقوق بشر منتشر شده است. (با کد داخلی ۹۶۳۶ به تاريخ ۲۳ ارديبهشت( اطلاعيه ای که از يک سو حاوی خطاهايی است املائی، انشايی و محتوايی که حکايت از تعجيل نويسنده در انتشار آن دارد (اين خطاها از ديد ناظران آگاه البته پوشيده نيست) و از سوی ديگر در تقابل آشکار است با عملکرد کميته گزارشگران حقوق بشر در سالهای اخير. اما با کمال تعجب در ۲۵ ارديبهشت ماه و پس از انتشار انزجارنامه در سايت کميته، نامه ای در پيشگاه برخی سايتها مشاهده شد که در آن علاوه بر باز نشر انزجارنامه، در بخش پايانی آن برخی از اعضای تبعيدی کميته به "ناجوانمردی" و "نفی حقوق فردی" و "عدم رعايت اصول کار تشکيلاتی" متهم شده و چنان القاء شده است که گويا ساير اعضای کميته که نامشان در ذيل آن اطلاعيه نيامده، مشول ادعاهای گزاف بازجويان اطلاعات و رسانه های دولتی – نظامی مبنی بر ارتباط با سازمان مجاهدين خلق، هستند. کذب محض ياوه سرايی بازجويان و رسانه های وابسته به آنان البته روشن و واضح بوده و مکررا از سوی کميته گزارشگران حقوق بشر، چنانکه در بالا آمده است، مورد تاکيد قرار گرفته است. اما همانطور که ما بر استقلال تام خود بارها تاکيد کرده ايم، بر فعاليت غير سياسی خود نيز پای فشرده و سعی بر آن داشته ايم که از موضعی صرفا حقوق بشری موارد نقض حقوق بشر را گزارش کرده و از در غلتيدن در گرداب موضع گيری سياسی له، يا عليه گروههای سياسی بپرهيزيم. همواره بر اين باور بوده ايم که نوشتن "انزجار نامه" نه کاری حقوق بشری بلکه فعلی سياسی است و لذا دامان کميته را از اين آلايش مبرا خواسته ايم. علاوه بر اين بديهی است که پای نهادن در اين وادی از سوی اعضای خارج از زندان، فشار اطلاعات برای فراتر رفتن از اينگونه اعترافات را نه تنها برای اعضای بيرون از زندان، که بيشتر و پيشتر از آن برای اعضای دربند کميته، افزايش خواهد داد.
قصد ما نه بر آفتاب افکندن مسائل داخلی کميته که صرفا اشاره به واقعيتی است که در محکمه افکار عمومی، به کار کشف حقيقت می آيد. پس از آنکه از سوی برخی از اعضای تازه آزاد شده کميته و نه همه آنها، پيشنهادی بر نوشتن انزجار نامه مطرح گرديد، متنی ارائه شد بی شباهت به اطلاعيه ای حقوق بشری و معارض با مرامنامه و موازين مورد قبول کميته. طبيعی است که اکثريت اعضا با انتشار چنان متنی به دلايل مذکور مخالفت نمودند. اما با کمال تاسف و عليرغم خواست اکثريت اعضا متن ديگری که کماکان با رويه کميته در تعارض بود، بدون هماهنگی در سايت کميته منتشر شد (با کد داخلی ۹۵۹۴ به تاريخ ۱۹ ارديبهشت). اين متن به دليل عدم کفايت مذاکرات داخلی موقتا از حال انتشار خارج گرديد. متعاقب آن، بخشی از اعضای کميته، از جمله چند تن که بنا به تهديدات بالفعل از کشور خارج شده اند، به دليل مخالفت با انتشار چنين انزجار نامه هايی و از آن رو که چنين حرکتی را در تقابل آشکار با موقعيت حقوق بشری کميته می دانستند، و به علت پافشاری سوال برانگيز نويسندگان نامه بر انتشار متن، از فعاليت در کميته کناره گيری کردند. آنچه در ۲۳ ارديبهشت دوباره و تحت نام "حقوق بشر، حقوق بشر است" با تغييراتی اندک و توسط يکی از امضا کنندگان آن در سايت کميته منتشر گرديد، پس از اين کناره گيری بوده است.
شکی نيست که عموم آگاهان از آن سموم که بر طرف بوستان کميته گذشته مطلعند و همين اطلاع است که ما را به درک شرايط پيش آمده از سوی مخاطبان سايت اميدوار می کند. مطمئنا تعجيل نويسندگان و منتشر کنندگان انزجارنامه بر انتشار اين متن غير حقوق بشری، که حتی در اعلام سال تاسيس کميته خطا کرده است، کاملا قابل فهم بوده و نيازی به موشکافی ندارد. آنچه موجب تاسف است، برخورد غير اخلاقی نويسندگان نامه با مخالفين و متهم کردن خلاف واقع آنان است.
از نظر نگارندگان نامه حاضر، ادامه اين موضعگيری ها جز ضربه به فعاليت حقوق بشری و از اين رهگذر خوشنودی ناقضان آن چيزی در پی نخواهد داشت. ازين رو ضمن پوزش از نگاشتن همين چند کلام، اين گفتگوی دل آزار را همينجا خاتمه يافته تلقی کرده و قويا از ادامه آن اجتناب خواهيم نمود. به اميد آنکه پرچم گزارشگری خالصانه و صادقانه حقوق بشری همواره برافراشته و در اهتزاز ماند. آرزوی ما اين است که رفقای دربندمان، شيوا نظرآهاری و کوهيار گودرزی هر چه زودتر از بند برهند. بی ترديد نسيم آزادی دير يا زود بر اين ديار محنت زده خواهد وزيد.

سعيد حبيبی / پريسا کاکايی / حسام ميثاقی / سپهر عاطفی / کيانوش سنجری / پروانه وحيد منش / آيدا سعادت / نيلوفر گلکار / نويد خانجانی / صبا واصفی / علی کلايی

** آنچه در گيومه آمده عينا از بيانيه های کميته در تاريخهای نهم بهمن و بيست و ششم اسفند نقل شده است.

پی نوشت :
انزجارنامه به تاريخ ۲۳ ارديبهشت در سايت کميته، در آدرس زير قابل دسترسی است.
http://chrr.us/spip.php?article9636
نامه چند تن از اعضا به تاريخ ۲۵ ارديبهشت در آدرس زير قابل دسترسی است.
http://news.gooya.com/politics/archives/2010/05/104886.php