بيانيه انجمن اسلامی دانشجويان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در سالگرد حمله خونين به کوی دانشگاه تهران، دانشجونيوز

انجمن اسلامی دانشجويان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در سالگرد حمله خونين به کوی بيانيه ای صادر کرده است.

به گزارش دانشجونيوز، دربخشی از بيانيه اين تشکل دانشجويی به مناسبت سالگرد واقعه کوی دانشگاه چنين آمده است:" فاجعه ی ۲۵ خرداد ۸۸ اما يادآور حادثه ۱۸ تير ۷۸ نيز بود. بدون شک ابعاد اين جنايت بسيار گستره تر از ۱۸ تير ۷۸ بود اما از آنجايی که در اين حادثه مهاجمين با برنامه ريزی و هماهنگی با مديريت حکومتی در قبل و بعد از جنايت وارد عمل شدند و نيز از تجربيات بيشمار خود و رژيم ستمشاهی در سرکوب آزادی خواهان بهره ها گرفته بودند، تا کنون مانع از روشن شدن زوايای پنهان اين فاجعه شده اند. همزمانی اين حادثه با فجايعی که در خيابان ها در حال وقوع بود و اخبار فراوان سرکوب و کشتار وحشيانه مردم در اواخر خرداد ۸۸ از عوامل ديگری است که موجب شده به عمق و ابعاد اين جنايت آن طور که بايد پرداخته نشود".

همچنين در بخش پايانی اين بيانيه آمده است:" انجمن اسلامی دانشجويان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران به عنوان عضوی از پيکره ی جنبش دانشجويی ايران در ادامه مبارزات صد ساله ايرانيان برای دموکراسی با دعوت به تداوم مشی مبارزه مسالمت آميز ، تاکيد می کنيم راه رسيدن به دموکراسی و احقاق حقوق بنيادين بشر از مسير مقاومت می گذرد. معتقديم تنها راه رهايی از وضع موجود تداوم ايستادگی بر آرمان های دموکراتيک و پيگيری مطالبات به حق خويش در مقابل استبداد حاکم است".

همچنين اعضای اين انجمن اسلامی در روز های پيش فراخوانی منتشر کردند و دانشجويان را به تجمع در اعتراض به فاجعه خونين حمله به کوی دانشگاه تهران در ۲۵ خرداد ماه سال گذشته دعوت نمودند. علی رغم فضای امنيتی شديد حاکم بر دانشگاه اين فراخوان با استقبال دانشجويان مواجه شد و صدها تن از دانشجويان اين دانشگاه با سر دادن شعارهای الله اکبر و مرگ بر ديکتاتور اعتراض خود را به بانيان اصلی جنايت حادثه ی کوی دانشگاه نشان دادند.

مشروح اين بيانيه در زير می آيد:

بای ذنب قتلت

يک سال از حمله وحشيانه عمال کودتاچی به کوی دانشگاه تهران گذشت. تاريخ ۸۰ ساله دانشگاه در ايران بارها شاهد اين دست لشگرکشی چماقداران و تاخت و تاز مغول وار بوده است. چه آن هنگامی که در رژيم پهلوی، ساواک در پوشش دانشجويان، سرگوب گران را اجير و به دانشجويان مبارز حمله می کرد و چه امروز که دانشجويان دانشگاه تهران به جرم دفاع از حقوق پايمال شده و آراء غارت شده، با اسلحه، باتوم، قمه، چماق ، گاز اشک آور و ..... مورد هجوم بسيجيان نادان و پليس مزدور قرار گرفتند.

پس از انتخابات رياست جمهوری سال ۸۸ و "شعبده بازی" تاريک دلان روسياه، دانشجويان دانشگاه تهران همراه با مردم ايران اعتراض خود را به نتايج دروغين انتخابات نشان دادند. تجمع مسالمت آميز دانشجويان کوی در ۲۳ خرداد با حمله عوامل سرکوبگر و دستگيری تعدادی دانشجو همراه بود.

روز بعد در ۲۴ خرداد دانشجويان داغ ديده کوی دانشگاه تهران که هر کدام يادگاری از سنگ و باتوم و زنجير و گاز اشک آور و ...را با خود داشتند و در حالی که تعدادی از دوستانشان بازداشت شده بودند با چشمانی گريان و تن هايی خونين بار ديگر فرياد اعتراض خود را در تجمعی آرام و مدنی سردادند. در ادامه اين اعتراض، خيل دژخيمان بی شرم و گارد پليس به شدت و به صورت گسترده با تجهيزات و تسليحات آتش بار که گويی برای جنگی تمام عيار عليه " دشمن" می رفتند؛ به سوی دانشجويان هجوم آوردند. دانشجويان بی پناه ترکيب غريبی از گارد پليس، نامردمانی آستين بلند و پريشان چهره و لمپن هايی که حکومت در گذشته تحت عنوان ارازل و اوباش بر گردنشان آفتابه انداخته بود را در مقابل خود می ديدند.

پس از حمله با سنگ و چماق و گاز اشک آور و زنجير و ضرب و شتم وحشتناک و درگيری های پراکنده در بامداد ۲۵ خرداد ۸۸، دانشجويان با شليک گلوله های ساچمه ای مورد هدف قرار گرفتند. تعداد کشته های احتمالی مشخص نيست. دست کم ۱۵ دانشجو از ناحيه چشم و سرو گردن و صورت و بدن مورد اصابت گلوله ساچمه قرار گرفت و در اثر ضربات سلاح های سرد، بيش از ۴۰۰ دانشجو زخمی شدند؛ از جراحت سطحی گرفته تا ضربه های سهمگين.

نگرانی از سرنوشت نامعلوم، دانشجويان زخمی را مجبور به عدم استفاده از آمبولانس و مراجعه به بيمارستان می کرد. خيل عظيم موتور سواران و پياده های تا دندان مسلح و خشمگين که گوشه هايی بسيار ناچيز از کينه شان با دانشجويان در تصاوير و فيلم ها موجود است به سوی اتاق های خوابگاه ها روانه شدند. درب ها به زور و گاه با تبر شکسته و با قساوت تمام به دانشجويان يورش برده می شد و علاوه بر ضرب و شتم با انواع سلاح های سرد، دانشجويان به باد فحش و ناسزا و توهين گرفته می شدند. بيش از ۳۰۰ دانشجو بازداشت شد و به زندان شاپور و بازداشتگاه غير قانونی منهای چهار وزارت کشور - همان جايی که در طبقات بالايش رای ملت را "مهندسی" می کردند - انتقال داده شدند. آن روز پذيرايی مزدوران و وزارت نشينان با انواع شکنجه های جسمی و روحی ادامه پيدا کرد تا جايی که دانشجويان را به تجاوز تهديد کردند.

فاجعه ی ۲۵ خرداد ۸۸ اما يادآور حادثه ۱۸ تير ۷۸ نيز بود. بدون شک ابعاد اين جنايت بسيار گستره تر از ۱۸ تير ۷۸ بود اما از آنجايی که در اين حادثه مهاجمين با برنامه ريزی و هماهنگی با مديريت حکومتی در قبل و بعد از جنايت وارد عمل شدند و نيز از تجربيات بيشمار خود و رژيم ستمشاهی در سرکوب آزادی خواهان بهره ها گرفته بودند، تا کنون مانع از روشن شدن زوايای پنهان اين فاجعه شده اند. همزمانی اين حادثه با فجايعی که در خيابان ها در حال وقوع بود و اخبار فراوان سرکوب و کشتار وحشيانه مردم در اواخر خرداد ۸۸ از عوامل ديگری است که موجب شده به عمق و ابعاد اين جنايت آن طور که بايد پرداخته نشود.

تداوم بازداشت چندين نفر از دانشجويان بعد از حادثه و احضار های بيشمار به دفتر پيگيری اطلاعات و سازمان قضايی نيروهای مسلح و ايجاد رعب و وحشت، احضار به کميته انظباطی و تعليق چندين دانشجو از سوی مسئولان ياريگر سرکوبگران در دانشگاه، فشار بر خانوده های دانشجويان، اخراج قريب به ۱۰۰ دانشجو از مجتمع کوی و عدم اجازه ورود دانشجويان جديد به کوی، اسکان دانشجويان در ساختمان هايی که اساسا برای خوابگاه پيش بينی نشده بودند با هدف پخش دانشجويان دانشگاه تهران در سطح شهر، حضور بسيار گستره ی نيروی های امنيتی و بسيجی در محيط کوی چه به صورت آشکار و چه در پوشش کارمند و کارگر و غيره ، روندی است که بعد از تجاوز به کوی دانشگاه از سوی حاکميت در پيش گرفته شده است.

از همان ابتدای حادثه و دروغ های مسئولين روسياه برای سرپوش نهادن بر جنايت خود ساخته و فرافکنی، مشخص بود که اين بار نيز جانيان و دژخيمان از مصونيت آهنين برخوردارند؛ چه آنکه در کشوری که دانشجويانش به دليل مسالمت آميز ترين شيوه های اعتراض اين چنين سلاخی می شوند نمی توان انتظار داشت که درندگان فربه از پول نفت در چنين قوه ی قضاييه ای زبون ، همدست و بی اراده به سزای اعمالشان برسند. انگار اين بار ريش تراشی هم به سرقت نرفته است!

راه يافتگان به مجلس فرمايشی هشتم از همان ابتدا تکليفشان مشخص بود. کميته ی پرطمطراق تحقيق شان نه تنها نوری بر سياهی حادثه نيافکند بلکه با اظهاراتی جاهلانه و از سر سوء نيت فيلم تکان دهنده پخش شده از سوی خود سرکوبگران را ساختگی خواندند و همدلی و همدستی خود را با اين قوم آدمی خوار نشان دادند.

شگفتا که گفتمان و شيوه های برخورد و سرکوب دانشحويان و نوع نگاه به دانشگاه، امروز شباهت بسيار فراوانی به رژيم شاهنشاهی پيدا کرده است. بی ترديد سرانجام اتخاذ چنين شيوه های کينه توزانه ی غير انسانی، غير اخلاقی و غير دينی در تقابل با دانشجو و دانشگاهی نتيجه ای به بار می آورد که در گذشته برای همه ی الگوهای سرکوب رقم خورده است.

دو پهلو سخن گفتن و زبانی محکوم کردن اما در خفا پوزخند زدن و دستور حمله صادر کردن تنها بر عمق نفرت دانشجويان خواهد افزود و شيب قهقرا را تند تر خواهد نمود. محاکمه همه ی عاملان و آمران اين فاجعه از ضاربين و شليک کنندگان گرفته تا عوامل پشت پرده و برنامه ريزان فاجعه ی خون و آتش، طی يک روند قانونی در يک دادگاه علنی و مجازات آنها، شايد تنها مرحمی باشد بر زخم عميقی که در ۲۵ خرداد ۸۸ بر پيکر هميشه خونين دانشگاه وارد شد.

انجمن اسلامی دانشجويان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران سالگرد حادثه ی خونين حمله به کوی دانشگاه تهران در ۲۵ خرداد را به مردم ايران بالاخص دانشجويان داغ ديده و مورد تعرض قرار گرفته را تسليت عرض می کند و همچنين از اساتيد گرانقدری که در آن شرايط سخت در کنار دانشجويان ايستادند تقدير و تشکر می نمايد.

و در آخر دانشجويان آزاده

انجمن اسلامی دانشجويان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران به عنوان عضوی از پيکره ی جنبش دانشجويی ايران در ادامه مبارزات صد ساله ايرانيان برای دموکراسی با دعوت به تداوم مشی مبارزه مسالمت آميز ، تاکيد می کنيم راه رسيدن به دموکراسی و احقاق حقوق بنيادين بشر از مسير مقاومت می گذرد. معتقديم تنها راه رهايی از وضع موجود تداوم ايستادگی بر آرمان های دموکراتيک و پيگيری مطالبات به حق خويش در مقابل استبداد حاکم است.