شعري براي ايران، امضا محفوظ

کاش به صدق و راستی هر که رود به راه خويش کاش معممين روند به سوی جايگاه خويش

کاش تظاهر وريا محو شود از اين ديار کاش فقيه پی برد به سهو و اشتباه خويش

کاش توجهی کند ولی امر مسلمين به کذب ادعای خود به وسعت گناه خويش

کاش ولايت فقيه به عبرت افکند نظر به روز انتقام خلق به نامه سياه خويش

کاش که معتقد شود خامنه ای به روز حشر که شام تار اشقيا ببيند از پگاه خويش

کاش سيد خاتمی ز رهبری جدا شود که گرچه دير شايد اورسد به سر پناه خويش

کاش رييس مملکت به پاس رای ملتی پشت کند به هر مقام و جاه خويش

کاش اهانت نکند به ساحت صلح نوبل پی رضای رهبری در جهت رفاه خويش

کاش که بهرمانی آن تشنه ی خون و مال خلق غره نگردد همچنان به تخت وبارگاه خويش

کاش رهد ز خواب جهل چماقدار جيره خوار که بيند او به چشم باز عاقبت تباه خويش

کاش ستم کشيده ای که از جماعت است او به اتحاد سر دهد ندای دادخواه خويش

کاش جوان بی گناه که خورده شلاق ستم بدل به فرياد کند تير کمان آه خويش

کاش مجاهدين خلق به بينشی دگر رسند که افکنند دورتر ز يک قدم نگاه خويش

کاش که سلطنت طلب به خوب و بد کند نگاه که منصفانه بنگرد به عصر پادشاه خويش

کاش کبوتر اميد به آشيانه ره برد غريب عاشق وطن رسد به زادگاه خويش

يار ديرين س.