مفتون امینی - شاعر ، گفت : کهکشانهای ادبیات در ایران ، سرزمین ما را تا همیشه در اوج نگاه خواهند داشت ، البته از گذشته تا امروز ، تمام شاعران ، خطیبان و نویسندگان در ایران منتسب به دولت و حاکمیت بوده و هستند ، چرا که در غیر این صورت ، امکان ادامه ی حیات ندارند...
شاعر " عصرانه در باغ رصد خانه " در گفت و گو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، با بیان این مطلب افزود : کسی مانند ناصر خسرو در بین شاعران و اهل ادب ایران استثناست که به دامن کوه و دشت کوچ کرد و ازحمایت های دولت و حواشی آن چشم پوشید.
مفتون امینی تصریح کرد : وجود رقابت سالم بین اهل قلم ، آنها را از رودررویی مقابل یکدیگر باز می دارد و به توسعه ی ادبیات کمک می کند ، هر چند متاسفانه چنین رقابتی در حال حاضر در بین اهل قلم و اهل ادب ما نیست و جاانداختن این مطلب ، خودش به یک فرهنگ نیازمند است که همه با هم باید به تحقق آن کمک کنیم.
این شاعر یاد آور شد : عمده ترین حرکت دربدنه ی فرهنگ و ادبیات ، باید از سوی دولت صورت بگیرد ، سالهاست که فضاهایی متفاوت و مختلف در شعر امروز رخ نمایانده که نهایتا آسیب رسان شده اند ، شعر نو و شعر کهنه و شعر مدرن و ... متاسفانه مرزی مغشوش و نابسامان پیدا کرده اند ، ما حتی در بخش فیپا و بررسی کتاب هم دچار مشکل هستیم ، ناشران به جای این که آثار شاعر و نویسنده ی درجه ی یک را منتشر کنند ، به سراغ کسانی می روند که خیلی مبتدی هستند و چیزهایی را روی کاغذ می آورند که اصولا شعر و داستان نیست ، من این مشکل را متوجه ناشران می دانم چون در قبال دریافت پول چنین آثاری را منتشر می کنند ، اما در نهایت به بدنه ی فرهنگ و ادبیات زیان جدی وارد می سازند.
مفتون امینی خاطرنشان ساخت : وقتی بایت چاپ یک کتاب معمولی ، ناشر هشتصد هزار تومان از یک مبتدی دریافت می کند و با یک سوم این مبلغ ، کتاب ضعیف و بی محتوای وی را منتشر می کند ، دیگرچگونه می توان به باروری ادبی در جامعه دل خوش کرد؟!
advertisement@gooya.com |
|
مفتون امینی گفت : باید در وزارت ارشاد و بخش بررسی کتاب ، شورایی متشکل از افراد نخبه و کارشناس ادبی ، آثار افراد مبتدی و تازه کار را با تامل بخوانند و از چاپ هر اثر نازلی به اسم شعر و داستان و رمان جلوگیری کنند ، چرا که تداوم ایم وضعیت نامناسب ، به گذشته ی ادب پارسی ما و ادبیات معاصر ایران ضریه ی جدی و جبران ناپذیر وارد می کند.
این شاعر تصریح کرد : در خارج از کشورنیزمانند انگلیس ، از سوی جوانان و تازه کارها کتاب هایی در شمارگان بسیار محدود مانند 200 یا 500 جلد منتشر می شود ، این کتاب ها گاهی به فروش می روند و گاهی روی دست منتشر کننده می مانند ، دولت هم مسئول آن نیست و نهایتا مشکلی برای کل ادبیات آن کشور ایجاد نمی کند ، اما اگر قرار باشد دولت ، حتی در حد یک برگ کاغذ کمک کند ، موضوع به شورا کشیده می شود و صد در صد مورد بررسی قرار می گیرد ، با ادعا نمی توان شاعر و نویسنده شد و با چاپ کتاب نمی توان مدعی ادیب بودن بود ، در کشور ما هم باید این مسئله رعایت شود ، این سخت گیری ضروری ، به هیچ وجه " سانسور " نیست.