 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
كفر گيسوي جانان چيره شد به ايمانم
تر شد اي مسلمانان، تر ز باده دامانم
ساقيا دگر ساغر لب نما نمی نوشم
ارمني تَرَك پر كن، تازه نامسلمانم
شيشه پر كنيد از نو، زآن كهن شراب امشب
خندد اين تهي ساغر بر لبان ِ عطشانم
زآن سپيد و سرخ اي گل، هر دو ريز و گبري كُن
ارمني مسلماني، تا ترا بفهمانم
تا شدم ارادتمند اين شرابِ گلگون را
هم مرادِ جبريلم، هم مريدِ شيطانم
مي به من شبي مي گفت: اي « اميد » شيدادل
من بهارِ تابستان، آتش ِ زمستانم
چون خوري ز من جامي، بشكفد به رويت گل
پرزنان ترا خوش خوش در جنان بگردانم
تهران آذر 1328
از ارغنون (انتشارات مرواريد چاپ 2535)
مهدي اخوان ثالث
|
advertisement@gooya.com |
|
