آيدا: موزه شاملو خانه او است، ايلنا

تهران- خبرگزاری کار ايران
خانه - موزه شاملو همين جاست و تمام يادگارهايش در اينجا محفوظ است ولی در اين مقطع که اموال شاملو مانند صفحات موسيقی، ميز کار، ماشين تحرير و کامپيوتر به مزايده گذاشته شده است، وظيفه داريم برای حفظ آنها در خانه ای که در آن زيسته بکوشيم.

"آيدا شاملو" با بيان اين مطلب افزود: حضور شاملو در اين فضا و در کنار يادگارهايش محسوس است. بنا بر اين بهتر است اينها در مکانی که خود شاعر در آن به خلق بسياری از آثارش پرداخته است، باشند. من فقط صدای خودم را می شنوم اما دوستداران شاملو هيچ واکنشی در مقابل اين کردار زشت نشان نمی دهند.
"آيدا شاملو" ضمن ناپسند شمردن مزايده اموال اين شاعر و اديب معاصر خاطر نشان کرد:‌ اينگونه برخوردها پسنديده نيست و اصولاً ما بايد به ميراث فرهنگی و ادبی خود حساس باشيم و ارج بگذاريم. من به عنوان يکی از سرپرستان و همسر شاملو با همراهی عده ای دوستدار و دلسوز ايشان،‌ سال‌‏هاست با نهايت علاقه،‌ دقت و مسووليت در حفظ، نگهداری و تکميل کردن اين يادگارها و آثار همچون مجلات و کتاب ها کوشيده ايم. در واقع اين آثار با زحمت زيادی حفظ شده و در طول چهل سال آنها را جمع آوری، منظم و فهرست کرده ام ولی هم اکنون نمی دانم چه سرنوشتی در انتظار آنان است. "آيدا" گفت: از کودکی به داشته ها و ارزش های زندگی خود احساس مسوليت داشته و قدرشناس بوده ام. کاش وارثان نيز همين گونه قدرشناس بودند.
"همسر شاملو" در ادامه به جوانب گوناگون اين جريان اشاره و تصريح کرد:‌ بحث اموال را از آثار بايد جدا کرد. در واقع آثار فرهنگی، ادبی،‌‏ هنری و فکری متعلق به مردم است. بنابراين خريد و فروش آنها امری ناپسند و سودجويانه است و ما حق نداريم به تعيين تکليف اين گونه موارد بپردازيم. علاوه بر اين در ليست ارائه شده، لوازم شخصی خود را نيز نوشته ام که شامل هديه های پدر و مادر و آشنايان به من است و جالب آنجاست که فاکتور خريد و يا رسيد پستی آنها را که به نام شخص من است نيز در دست دارم. تعدادی از موارد اين ليست نيز هدايای هنرمندانی است که آثارشان را به شاملو و من هديه کرده اند و اين هدايا به صورت امانت در خانه ماست، ما جايز نيستيم که درخصوص آنها تصميم بگيريم.
"آيدا شاملو"، اشاره کرد:‌ شاملو نوشته است که تمام دارايی من،‌‏ آثار و کتاب هايم است که درآمد حاصل از آنها صرف تشکيل نهادی شود که برای کارهای فرهنگی فعاليت کند. من و آقای پاشايی که از سال پنجاه و پنج ، به هنگامی که می خواستيم از ايران برويم، از طرف شاملو سرپرستی آثارش را به عهده دارد؛ در مواردی که مربوط به سرپرستی می شد مانع فرزندان شاملو نشديم اما آنها کتاب های را که نبايد چاپ می کردند،‌‏ چاپ کردند که اين توهين مستقيم به ما و خوانندگان و دوستداران ادب است. با اين حال ما نخواستيم حرمت فرزندان شاملو خدشه دار شود ولی آنها از صداقت و حسن نيت من و ايشان سوء استفاده کردند و کار را به اينجا کشاندند و هيچ نوع ياری و اقدامی نيز برای تشکيل آن نهاد و يا موزه نکردند.
"آيدا" ادامه داد:‌ ليستی که به فرزندان ارائه کردم؛ برای حفظ و نگهداری اموال و يادگارها و احترام به درخواست فرزندان شاملو بود. دوستداران شاملو نيز هر گاه بخواهند همکاری و همفکری بکنند؛ ما مشتاق همکاری و مشارکت آنان در بهتر شدن اين امور هستيم.
همسر شاملو گفت:‌ هشت سال است که با عده ای دلسوز و دوستدار شاملو، تمام وقت خود را صرف تکميل اين امور کرده و در اين خصوص هزينه زيادی صرف کرده ايم. با اين همه، اين خانه ای که شاملو در آن زيسته و نفس کشيده، موزه او و تداعی کننده فضايی است که در آن می کرده، می نوشته و با دوستان و جوانان همدم بوده است. همچنان که امروز ما برای حفظ فضايی که نيما يوشيج و سهراب سپهری زيسته اند به خانه های خالی آنها در يوش و کاشان می رويم. حال اگر مقداری اسباب و اثاثيه، عينک و پيراهن را در خانه ای در تهران بچينند و به عنوان يادگارهای نيمای بزرگ و سهراب به نمايش بگذارند، آيا با ديدن آنها حسی از نيمای بزرگ و سهراب در ما ايجاد می شود.