ملت ايران زيربار ترکمن چای ديگری نمی رود، اطلاعيه حزب ملت ايران

هم ميهنان ديدار يک روزه ولاديمير پوتين به همراه رؤسای کشورهای تازه استقلال يافته کرانه ی درياچه مازندران در تهران و حضور اين افراد با هم در يک نشست ، سبب بروز نگرانی هايی ميان مردم شده است ، که بهانه ی نگارش اين نوشتار ، واکاوی اين دل نگرانی هاست . دل نگرانی هايی گه سابقه تاريخی دارد ترس از نشستن کاربدستان جمهوری اسلامی بر سر ميز مذاکره ای است که در آن از بخش هايی از حق مسلم ما و حاکميت ملی و نماميت ارضی ميهن مان به نفع بيگانه چشم بپوشند .

هم ميهنان درياچه ی مازندران بر پايه قراردادهای سال ۱۹۲۱ و ۱۹۴۰ ملک مشاع دو دولت ايران و شوروی است که اين قرارداد در دسامبر ۱۹۹۱ در قزاقستان مورد تاييد کشورهای کرانه اين بزرگترين درياچه جهان قرار گرفت .

با اينهمه در نهايت شگفتی برخلاف توافق های پيشين ، سه کشور روسيه، قزاقستان و به اصطلاح آذربايجان در سال ۱۹۹۸ منابع بستر بخش شمالی دريای مازندران را برپايه طول ساحل و خط ميانه خود تقسيم می کنند و حقوق تاريخی و قانونی ايران را زير پا می گذارند .

هم ميهنان بستر اين بزرگترين درياچه جهان بالغ بر ۶۵۰ ميليارد بشکه ذخيره نفت و گاز در بر دارد و در وضعيت امروز جهانی بر سر ميز مذاکره نشستن بايد از موضعی قدرتمند باشد و گرنه مشکوک و شگفتی آور است و از آن بوی نوعی معامله ضد ملی به مشام می رسد .

نگرانی ملت خردمند از اين زاويه است که نکند ً دولت مهروز عدالت خواه ً برای کسب پشتيبانی از ديپلماسی واکنشی خود و سياست های هسته ايش از کيسه ملت و به بهای نقض حاکميت ملی و تماميت ارضی ايران در صدد بدست آوردن رأی روسيه برای شورای امنيت است ولی در اين صورت نه تنها نتيجه ای عايدش نخواهد شد بلکه در راستای تجزيه ايران گام برخواهد داشت چرا که به استعمارگر نبايد اعتماد داشت . اگر در يکصد و هشتاد سال پيش حاکمان نالايق بريده از مردم به کارگزاری پادويی چون ميرزا آقاسی ساده لوح زير بار فشار جنگ و ديپلماسی نابخردانه ی ضد ملی با شکست افتضاج آميز تن به قرارداد خفت بار ترکمانچای دادند و بخش هايی از ميهن مان را به روسيه که در آرزوی آبهای گرم خليج فارس روز شماری کرده و می کند ( طبق وصيت نامه پطر ) واگذاردند ، در آن روز مردم در بی خبری جهل و خرافت زدگی و عقب نگه داشتگی محض به سر می بردند . حال بايد پرسيد آيا امروز هم به دوران خان خانی و ملوک الطوايفی و دره بيگی قاجاريه بازگشته ايم ؟ إ

هم ميهنان تاريخ ۲۰۰ ساله ايران و روس سرشار از خيانت ها و تجاوزها، دوگانگی ها و دشمنی های پنهان و آشکار دولت روسيه با ايران بوده است . رأی مثبت روسيه به قطعنامه ۱۷۳۷ و ۱۷۴۷ شورای امنيت عليه ايران با وجود ميلياردها دلار داد و ستد تجاری يا نظامی کردن درياچه مازندران عليرغم مفاد قراردادهای ايران وروسيه شوروی يا درنگ شک بر انگيز در راه اندازی نيروگاه عقب افتاده از نظر علمی و فنی که به تازگی اعلام شده ظرفيت آن در صورت شروع به کار ۴۴۰ مگاوات خواهد بود به جای ۱۰۰۰ مگاوات آن هم با تجربه هايی که از عملکرد نيروگاه های روسی داريم خود دليلی است بر عدم توانايی فنی روس ها در تکميل نيروگاه ، آن هم با تکنولوژی ۳۰ سال پيش جهان .

هم ميهنان دوگانگی در حرف و عمل از ويژگی دولت روس است و بر اين اساس پوتين در تهران رسمأ اعلام کرد استفاده صلح آميز از انرژی هسته ای حق مسلم ايران است ( شيره را خورد و گفت شيرين است ) مگر جهانيان جز اين می گويند چرا يکی دوست و ديگران دشمن قلمداد ميشوند . اين امر حاکی يک بازی است و گرنه انرژی هسته ای مشکل غيرقابل حلی نخواهد بود . کار بدستان پس از ۲۸ سال نمی خواهند بيدار شوند که ملاک منافع ملی است نه ادامه سياست های ويرانگر .

ما براين باوريم در چنين اوضاع جهانی هرگونه گفتگو پيرامون اينگونه مسايل با همسايگان غير کارشناسانه و ناهنگام است و هر نماينده ای که بر چنين گفتگوهايی تن دهد بايد در پيشگاه ملت پاسخگو باشد . امروز که ملت در سايه رفتار کاربدستان در مظان يورش جهانخواران قرار گرفته است هرگونه تعهدی از جانب حاکمان ، چون دست آورد آن برای ملت و کشور حفظ حقوق قانونی و تاريخی ايران را به همراه نخواهد داشت بايد متوقف شود ، آنهم با کشوری چون روسيه که هرگز قابل اعتماد نبوده و يا دست کم در رابطه با ايران چنين نبوده است از اين تاريخ که برای ما هزينه های هنگفت داشته درس بايد گرفت .

هم ميهنان گويی واژه ها و اصطلاحات از معنا تهی شده اند . نماينده وزارت خارجه جمهوری اسلامی در پاسخ به خبرنگار کانال دو تلويزيون جمهوری اسلامی که می پرسد وضع تقسيم درياچه مازندران به چه صورت خواهد بود و آيا در جلسات مطرح شده است يا نه ؟ می گويد هيچ حقی از ايران ضايع نشد . ما موضع خود را که همان حق سهم مشاع از درياست را اعلام کرده ايم . شگفتا معنای مشاع بين دو طرف را با مشاع ميان ۵ کشور درک نمی کند و يا اينکه از دريای خزر سخن می راند بدون آنکه تفاوت دريا و درياچه را متوجه باشد و پيامدهای اين گونه سخن گفتن را .

پرسش ديگر از آقايان مذاکره کننده اين است که اگر فردا روزی داغستان هم بخواهد از روسيه جدا شود ، در آن صورت بر اساس ديپلماسی مشترک روسيه – جمهوری اسلامی سهم ايران به ۶/۱ تقليل خواهد يافت با اين همه از حسن همجواری بی نظير خود با روسيه سخن می گويند و از پيروزی مشعشع دولتمردان ؟

از اين رو اعلام می کنيم

به جای توسل جستن به استعمارگران از نوع کهنه به مردم روی آورند و توافق های بين المللی ، رسمی و قانونی مبنی بر مشاع بودن درياچه مازندران همچنان به قوت خود باقی بماند . بايد در مذاکره ای شرکت کرد که بتوان از موضع قدرت گفتگو کرد نه از ضعف بين المللی نابسامانی داخلی که منجر به خفت خواهد شد و باج دهی .

اگر روسيه تمايل به انجام اين امر دارد از سهم مشاع خود اين بذل و بخشش ها را انجام دهد نه از حقوق ملت ايران ببخشد . به همين دليل نيازی به شرکت ايران در چنين جلساتی نيست و ملت ايران زير بار چنين قراردادهايی نخواهد رفت چه در غير اين صورت ترکمان چای ديگری است که بر ملت تحميل می شود .

دبيرخانه حزب ملت ايران
تهران ۲۹ مهرماه ۱۳۸۶ خورشيدی

درود بر داريوش و پروانه فروهر شهيدان راه استقلال و آزادی
برچيدن زندان سياسی خواست ملت ايران
مردم سالاری پايندان استقلال ايران