بيانيه شورای مرکزی دفتر تحکيم وحدت در خصوص بازداشت عزيزی و نيکونسبتی دو عضو اين شورا

آرمان خواهی و آزادگی دانشجويان عنصری است که باعث طراوت و تازگی در صدای اعتراض دانشجويان می شود. با وجود فشار های فزاينده ايی که در اين روزها بر دانشگاه و جنبش دانشجويی می رود ولی صدای حق خواهی دانشجويان رساتر و فريادشان بلندتر خواهد شد.

اين خصوصيت در تک تک دانشجويان مبارز و آزادی خواه وجود دارد اما مضحک آن است که عده ايی گمان می برند که با احضار يا بازداشت دانشجويان می توانند تمام دانشگاه را به سکوت وا دارند!!! دانشگاه و جنبش دانشجويی متکی به يک فرد ، جريان و يا تشکل نيست. در هفته گذشته آقايان علی عزيزی و علی نيکو نسبتی دو تن از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکيم وحدت به دستور دادستانی تهران بازداشت شدند.

اين بازداشتها در عين آزرده کردن خاطر اعضای اين مجموعه هيچ خللی در عزم شان در بيان حقوق مردم و دانشجويان نخواهد گذاشت. اما بازداشت دوستان ما نشان دهنده آن است که حاکمان حتی تاب تحمل کوچکترين انتقادات را نيز ندارند. اين بازداشتها بعد از طرح سوالهای منطقی و متواضعانه از آقای احمدی نژاد و برگزاری چند تجمع مسالمت آميز در دانشگاههای تهران صورت گرفت. اما افسوس و صد افسوس که تصميم گيرندگان مسائل امنيتی گمان می کنند با حذف و سرکوب منتقدين، انتقادات را نيز حل خواهند کرد. زنهار که با حذف صورت مساله ، مساله حل نخواهد شد.

تشديد نگاه امنيتی به دانشگاه در سالهای اخير باعث اتفاقاتی نظير اخراج دانشجويان، احضار و بازداشت گسترده آنان، ستاره دار کردن آنها، بستن درب انجمن های اسلامی، اخراج اساتيد منتقد، توقيف نشريات مستقل دانشجويی و…شده است. مسلم است اعتراض به نقض گسترده و پی در پی حقوق ،وظيفه انسانی هر دانشجوی آزاده ايی است.

دانشجويان در چند ماه گذشته به جز دفاع مشروع و طبيعی از حقوقشان مرتکب جرمی ديگر شده اند؟ مساله غير طبيعی و شگفت آور نوع رفتار و عمل نهاد های امنيتی بوده است که همچون گذشته هر بار بحرانی در پس بحرانی ديگر ايجاد کرده اند.

نهاد های تصميم گيرنده به خيال آنکه با اجرای سياست پوچ النصرو بالرعب می توانند بر مطالبات به حق دانشجويان و ساير اقشار اجتماعی سرپوش نهند هر روز فعال دانشجويی ، يا فعال حوزه زنان و يا فعالين کارگری ، معلمان ،حقوق بشر و … را باز داشت می کنند يا پس از احضارهای پی در پی دادگاه آنها را به حبس های طويل المدت محکوم می نمايد.

در همين راستا نحوه بازداشت آقايان علی عزيزی و علی نيکو نسبتی به صورت صدور حکم جلب برای آنان از سوی معاونت دادستانی ، مراجعه ی ماموران امنيتی به خانه پدری ايشان و تفتيش منزل و… تنها و تنها عملی برای ترويج فضای ارعاب و وحشت در جامعه است.

اما از کسانی که امروز تصميم گرفته اند که با حذف کردن دگر انديشان و تحميل فضای خشونت و ترس برای تحميل فرهنگ خود سانسوری به دانشجويان ، روشنفکران ، سياستمداران آزادی خواه بقای خود را تداوم بخشند بايد پرسيد؛مگر دانشگاهِ امروز در ادامه انقلاب فرهنگی در سال ۶۲ که منجر به حذف دهها هزار دانشجو و هزاران استاد انجاميد، نيست؟ آيا با اجرای آن فاجعه علمی و فرهنگی توانستيد به مطامع خود دست يابيد؟ پس چرا بر اجرای طرح های شکست خورده ، اصرار می ورزيد؟

مسلماً سکوت مرگ بار هيچگاه نخواهد توانست برای طولانی مدت و حتی ميان مدت بر دانشگاه مستولی شود. از سوی ديگر بايد اضافه کرد در زمانی که روشنفکران مدعی ، احزاب فرصت طلب و سياستمداران مذبذب خود را در پشت نام دموکراسی ، حقوق بشر و… پنهان کرده اند و به وظيفه اخلاقی و انسانی خود توجهی ندارند قدر مسلم تاوان غفلت آنها از حقوق ملت ايران را بايد امثال علی عزيزی و علی نيکونسبتی بپردازند. بديهی است اين افراد اگر می خواهند نظر مثبت جامعه را به دست آورند بايد در منش و روش خودتجديد نظر کنند.

در پايان اعلام می کنيم دفتر تحکيم وحدت تمامی اعمال خود را مبتنی بر حقوق طبيعی خويش دانسته و اعمال و رفتار نهاد های امنيتی و قدرت را بر خلاف قانون و حقوق ملت و تشکل ها می داند. به همين دليل ضمن محکوم کردن بازداشت علی عزيزی و علی نيکونسبتی و ساير دانشجويان در بند ، استفاده از تمام راهکار های مناسب برای آزادی يارانمان را حق طبيعی خود می دانيم.

و بر اين اساس به نهاد های تصميم گيرنده نيز پيشنهاد می کنيم که با به رسميت شناختن حقوق خود و ديگران به عنوان انسان صاحب کرامت، با ترک قدرت محوری، به عمل بر اساس آزادی دست زنند. زيرا راهی شرافتمندانه جز اين باقی نمانده است.

دفتر تحکيم وحدت