دست بالای دست! بابک داد

مقامات نظام بايد اعتراض و انتقادهای شهروندان را، به ديده "حق مسلم" آنان بنگرند و بدان ملتزم باشند، تا جهان نيز به "حقوق مسلم" ايران در زمينه های گوناگون ملتزم باشد. زيرا دنيا ديگر يک دهکده متصل است و دست بالای دست بسيار است

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

مقامات ايران اصرار دارند مسئله انرژی اتمی، يک مسئله «حقوقی» و«فنی»است و اين غرب است که آن را «سياسی و امنيتی» می کند! (آخرين نمونه اين سخن را آقای قاليباف به نشريه تايم اول فروردين گفته است).
کارگران و دانشجويان در ايران هم می گويند مسائل و خواسته های ما، عموما" خواسته هايی «صنفی» و «غيرسياسی» هستند،اما حاکميت اصرار دارد آن مسائل را «سياسی و امنيتی» کند و با اين حربه، منتقدان را زندانی و مجازات کند.آقای بوش مدعی می شود از «انگيزه واقعی» مقامات ايران برای فعاليت اتمی خبر دارد و حاکميت می گويد از«انگيزه واقعی» منتقدان خود در داخل اطلاع دارد.
اگر مقامات ايران،«انگيزه خوانی» غرب را در مورد فعاليتهای هسته ای خود قبول ندارند، آيا نبايد دست از «انگيزه خوانی» منتقدان خود هم دست بردارند؟ اگر مقامات ايرانی خواهان «مواجهه حقوقی» آژانس با فعاليت اتمی ايران هستند، آيا نبايد با منتقدان حاکميت هم «مواجهه حقوقی» و غيرامنيتی داشته باشند؟اگر از اسال پرونده اتمی ايران به «شورای امنيت» سازمان ملل ناخشنود هستند،آيا نبايد از «برخوردهای امنيتی» با منتقدان خود دست بردارند؟ و اگر «صدور قطعنامه های» سه گانه شورای امنيت عليه ايران را «ناعادلانه» می شمارند،آيا نبايد از «صدور احکام» سنگين و «ناعادلانه» عليه دانشجويان و کارگران و منتقدان نظام دست بردارند؟اگر نظام نتواند ميان «انتظاراتش از جهان» با «عملکردش در نهان» موازنه برقرار کند، دچار تعارض می شود و زياد نمی تواند چنان تعارضی را در رفتار بيرونی و درونی خود تحمل کند.مقامات نظام بايد اعتراض و انتقادهای شهروندان را،به ديده «حق مسلم» آنان بنگرند و بدان ملتزم باشند،تا جهان نيز به «حقوق مسلم» ايران در زمينه های گوناگون ملتزم باشد. زيرا دنيا ديگر يک دهکده متصل است و دست بالای دست بسيار است.