گزارش کنگره حزب سوسياليست فرانسه با حضور نماينده نهضت آزادی ايران

هفتاد و پنجمين کنگره حزب سوسياليست فرانسه که يکی از بزرگترين و با سابقه ترين احزاب چپ فرانسه و از قديم ترين تشکيلات سياسی مطرح در صحنه سياسی اروپا است از ۱۴ تا ۱۶ نوامبر ۲۰۰۸ (۲۴ تا ۲۶ آبان ۸۷) در شهر رمس (Reims) واقع در صد و پنجاه کيلومتری شمال پاريس با حضور بيش از ۴۰۰۰ نفر شرکت کننده تشکيل گرديد. حضور حدود ۷۰۰ روزنامه نگار، خبرنگار، فيلم بردار و عکاس و نمايندگان وسايل ارتباط جمعی و حضور يک صد و پنجاه نفر نمايندگان کشورها و احزاب سراسر دنيا بر اهميت و ابهت ان افزوده بود.

اين نمايندگان که به طور رسمی دعوت شده بودند به عنوان ناظر در جلسات سخنرانی و بحث ها حضور داشتند.از ايران نيز آقای دکتر غلامعباس توسلی نماينده نهضت آزادی ايران در جلسات کنگره اين حزب به عنوان ناظر دعوت شده بود و حضور يافت. موضوع مورد بحث و اهداف تشکيل کنگره تعيين و تصويب خط مشی آينده حزب و انتخاب دبير کل جديد و رسيدن به توافق در مورد قطعنامه کنگره و هماهنگی ميان جناح های مختلف حزب و آماده شدن برای شرکت در انتخابات آينده رياست جمهوری فرانسه بود چرا که اين انتخابات با آينده حزب و سرنوشت آن در ارتباط است.

حزب سوسياليست فرانسه که در حال حاضر قوی ترين حزب اپوزيسيون اين کشور به شمار می رود در انتخاب گذشته نتوانست به کاخ اليزه راه يابد و تا سال ۲۰۱۲ که دوره رياست جمهوری "سارکوزی" به سر می آيد ، ۱۷ سال است که اين حزب از قدرت مرکزی بر کنار مانده است، هر چند در انتخابات محلی و شهرداری ها موفقيت هايی داشته و هم اکنون شهردار پاريس و چندين شهر ديگر از اين حزب انتخاب شده و بر سر کار هستند؛ اما مسأله فقط عدم موفقيت در انتخابات گذشته و آماده شدن برای شرکت در انتخابات آينده رياست جمهوری نيست بلکه حزب سوسياليست با چالش های مختلفی روبروست و بايد بتواند جای پای خود را محکم کند. برخی چنين القا می کنند که کار حزب سوسياليست فرانسه به آخر رسيده است و برخی سران حزب مانند خانم "سگالن روايال" بر اين باور است که حزب بايد از دگم های گذشته فراتر رود و خط و مشی آن تغيير کند و می يابد شرايط تجديد حيات حزب فراهم گردد به عبارت ديگر او طرفدار باز سازی و تجديدحيات حزب است و اين چيزی است که جوانان عضو حزب نيز به شدت خواستار آن هستند. اين برنامه و خط مشی او در "پيش کنگره" حزب که در ششم نوامبر ۲۰۰۸ برگزار شده بود با بالاترين درصد آراء اعضا يعنی ۲۹ درصد آرا را به خود اختصاص داده بود و "سگالن" در کنگره سخنرانی های پر هيجان و مکرری داشت که با کف زدن حاضرين همراه بود. او مصممانه داعيه دبير کلی حزب را در سر داشت که ديگر سران حزب با آن موافق نبودند. در برابر او خانم ديگری بنام "مارتين اوبری" (Martine Aubry) قرار داشت که مورد حمايت فرانسوا هولاند دبير کل سابق حزب و بعضی ديگر از سران حزب بود. او معتقد است که حزب سوسياليست بايد سوسياليست باقی بماند و حزب به معنی واقعی بايد عدالت خواه و آزادی طلب و انترناسيوناليست و طرفدار محيط زيست... باقی بماند و محوريت جناح چپ فرانسه و حتی اروپا را بر عهده بگيرد و ارزش های چپ و هويت و اعتبار حزب را که بيش از يک قرن (از ۱۹۰۵) سابقه دارد حفظ و حراست کند و استراتژی آينده سياسی را رقم بزند.

"مارتين اوبری" به شدت با برنامه ها و موضع گيری های "سارکوزی" مخالفت و به او حمله می کرد و از موفقيت اوباما در آمريکا استقبال می نمود و معتقد بود که بايد با خارجيها و حاشيه نشينهای فرانسه رفتار مناسب تر و انسانی تر بشود. پليس نبايد بی مهابا به سياه پوستان و ساير مهاجرين حمله کند و از رفتن آنها به مدرسه جلوگيری نمايد. "اوبری" با حمله به نظام سرمايه داری "که در شرايط حاضر دچار بحران شده است" سرسختی حزب سوسياليست را در حفظ مواضع خود ضروری می دانست، دو نفر ديگر از سران حزب به نامهای "دولا نوای" (Delanoe) و "بنوا هامون" (Benoi Hamon) نيز داوطلب دبيرکلی حزب بودند که يکی از آنها عقب نشينی کرد و ديگری به نفع اوبری کنار رفت . معهذا در طی سه روز جدال و مناقشه بر سر رسيدن به يک خط مشی و برنامه واحد ، کنگره به نتيجه نرسيد و در نهايت بر حسب آيين نامه حزب در آخر هفته برای تعيين تکليف دبير کل جديد حزب به آرا عمومی تمامی اعضا متوسل شد که د رنهايت خانم "مارتين اوبری" به دبيرکلی حزب انتخاب گرديد ، اما مناقشات و اختلافات به قوت خود باقی ماند.

در اين کنگره که نمايندگانی از اتحاديه اروپا و کشور های مختلف از احزاب سوسياليست و ديگر احزاب کشورهای آلمان، ايتاليا، بلژيک، روسيه، کانادا، امريکا، افريقای جنوبی، مراکش، تونس، الجزاير، چين، هند و ايران و ديگر کشورها حضور داشتند و ناظر بحث های کنگره بودند. مسکويچی يکی ار سران حزب که مسوول دعوت و استقبال از احزاب خارج فرانسه بود طی سخنرانی خود در روز دوم کنگره به همه نمايندگان احزاب کشورهای مختلف درود فرستاد و خوش آمد گفت و به ويژه از احزاب ايران نيز که در شرايط سختی به مبارزه ادامه می دهند به خوبی ياد کرد .

اين کنگره در روز ۱۶ نوامبر آخر شب به پايان رسيد.