قراردادي نانوشته براي بايکوت پيامک، مهدي تاجيک، اعتماد

آن 40 روزي که سيستم ارسال پيامک در تهران قطع بود و مسوولان وزارت ارتباطات دست شان را توي جيب شان مي کردند و انگار نه انگار که حقي را از شهروندان گرفته اند شهروندان دردسرها کشيدند براي ارتباط با دوستان و آشنايان شان و ناچار شدند عادت ارسال پيامک براي جويا شدن از احوال يکديگر را ترک کنند، پيام هاي شادباش و تسليت باد را از راهي ديگر ارسال کنند و قيد لطيفه گويي موبايلي را بزنند.

تهراني ها و اصلاً ايراني ها در آن مدتي که پيامک به تعطيلات اجباري رفته بود قراردادي نانوشته با يکديگر تنظيم کردند. قراردادي از اين قرار که ديگر از پيامک جز در موارد ضروري استفاده نکنند. ديگر جک هاي سياسي و غيرسياسي را با اس ام اس نفرستند و به اين ترتيب ضرري مالي را بر وزارت ارتباطات بار کنند. اينکه مي بينيد اين روزها بازار پيامک از هميشه بي رونق تر است و اصلاً از 100 پيامي که دريافت مي کنيد يکي هم از باب تفنن و تفريح نيست نشانه همين قرارداد نانوشته است در بايکوت پيامک. آقايان وزارتخانه خود مي دانند که چقدر کم شده است از ميزان درآمدشان در همين مدت کوتاهي که مردم پيامک را تحويل نمي گيرند و تحريمش کرده اند. حالا بماند که قبض هاي موبايل نرخ را صعودي نشان مي دهد و براي دو ماهي که دوسومش سيستم پيامک قطع بوده هزينه آن از هميشه بيشتر شده است. اين هم طنزي است که در ميانه طنزهاي ديگر اين روزها زياد به چشم نمي آيد. آنچه به چشم مي آيد همين اراده يي است که در توافق جمعي شهروندان حاصل شده و دودش به چشم وزارت ارتباطات رفته است؛ وزارتي که در دوره قطع پيامک يک بار هم درست و حسابي از شهروندان عذرخواهي نکرد و انگار نه انگار در قبال خدماتي که ارائه مي دهد مسووليتي هم دارد. آقايان حالا چوب بي مسووليتي شان را مي خورند.

آنها هم ممکن است تقصير را به گردن ديگراني بيندازند تا از خود رفع تکليفي کرده باشند ولي اينها مهم نيست. مهم مردمند و تصميم شان. مهم يافتن راه هاي تازه است براي رساندن پيام در اين زمانه که اصلاً همه چيز رسانه شده است. زمانه يي که اگر فقر را در هر کجا بتوان ديد در رسانه نمي توان. شهروندان هر يک رسانه اند، با دوربين هاي کوچک شان، با وبلاگ هايشان، در شبکه هاي اجتماعي و هزار جاي ديگر و بود و نبود پيامک چيز زيادي را عوض نمي کند. اين شهروندان رسانه ساز جريان سازي را نيز ياد گرفته اند در همين مدت کوتاه. ياد گرفته اند چطور راه خود را پيش برند حتي زماني که دسترسي هايشان در اينترنت مسدود و پيام هايشان در موبايل قطع مي شود. اين است دنياي امروز که نمي توان با شهروندانش بازي کرد؛ از جنس اين بازي که آقايان وزارت ارتباطات با مردم کردند.