با ما و دلِ ماست تپش‌های صدايت، به عطر ِ عاطفه‌ی عشق: گوگوش، شعری از رضا مقصدی

با ما و دلِ ماست تپش‌های صدايت
در واژه‌ی ما زيسته، معنای صدايت

□□□

ديريست نفس‌های تو در عاطفه، جاری‌ست
آبی‌ست پيام ِ تو و دريای صدايت

□□□

ای خاطره ی خوب! جنون ِ دل ِ ما بود
دلبسته‌ی پيوسته‌ی ليلای صدايت

□□□

با بازترين پنجره‌ها راز ِ تو گفته‌ست
اين سينه، که آمد به تماشای صدايت

□□□

يارا اگر اين قامت ِ افراخته، زيباست
برپاست کنار ِ قد و بالای صدايت

□□□

همدوش ِ تو تا ناب‌ترين خاطره رفتيم
تا آبی‌ی هر عاطفه، همپای صدايت

□□□

هر واژه، ز تيراژه، گذر می‌کند امشب
ماييم و دل ِ عاشق و شبهای صدايت

□□□

سودی نَبَرد بر سر ِ بازار ِ شکفتن
ره، آنکه نبرده‌ست به سودای صدايت

□□□

با شعله‌ی افروخته‌ات سوخته‌گانيم
خوش باش تو با آتش ِ زيبای صدايت

□□□

گر اين دل ِ پژمرده‌ی ما تازه و تر گشت
جان يافته از مهر ِ مسيحای صدايت

□□□

زيباست غزل‌های تو با بارش ِ باران
اين رود، روان‌ست به صحرای صدايت

□□□

بر جاده‌ی شبنم زده‌ی عاطفه‌ی عشق
جا پای تو مانده‌ست، و يا جای صدايت

□□□

جان‌ِ همه‌ی نغمه سرايان تو خوش باد
شور ِ دگری داد، به دنيای صدايت

□□□

شب می‌گذرد، می‌گذری بی من و اما
ما دلشده‌گان، در پی ِ فردای صدايت


دسامبر ۲۰۰۷
Reza.maghsadi@gmx.de