مصاحبه راديو فردا با سيمين بهبهانی درباره توقيف ماهنامه "نامه" به دليل انتشار شعری از وی

.۱۳ تن از نويسندگان، اعضای هيات تحريريه و کارکنان ماهنامه نامه با انتشار بيانيه ای به توقيف اين نشريه اعتراض کردند و هشدار داده اند درصورتی که به خواسته هايشان رسيدگی نشود آنرا در مراجع بين المللی دنبال خواهند کرد. مجيد تولايی سردبير نشريه نامه می گويد به بهانه شعری از خانم بهبهانی که بنا به تفسير آقايان توهين به آيت الله خمينی تلقی می شود به توقيف مجله حکم دادند. سيمين بهبهانی از امضاکنندگان اين بيانيه، در مصاحبه با راديو فردا می گويد شعر را که در کتابش با اجازه وزارت ارشاد چاپ شده بود، تحت تاثير تلخکامی های ناشی از جنگ و در بحبحوحه جنگ ايران و عراق در سال ۱۳۶۴سروده است. خانم بهبهانی سپس شعر خود را می خواند: بهار بازهم سبزی چرا ترا نمی بينم/ تو آشکار و من بينا ولی چرا نمی بينم/.../ در آتش دو ديوانه دو قطعه شد دو ويرانه/ روانه خون خلقی را چنين روا نمی بينم. خانم بهبهانی می گويد من اين جنگ را معلول گروگانگيری می بينم. اگر آن گروگانگيری را راه نيانداخته بوديم صدام جسور نمی شد که پشتيبانی شود برای حمله به ايران. هشت سال جنگ پدر اين مملکت درآمد.
نازی عظيما

نازی عظيما (راديو فردا): ۱۳۰ تن از نويسندگان، اعضای هيات تحريريه و کارکنان ماهنامه نامه با انتشار بيانيه ای به توقيف اين نشريه اعتراض کردند و آنرا با اصول قانون اساسی مغاير دانستند. در اين بيانيه از مسئولان خواسته شده ضمن رفع توقيف از اين نشريه شائبه وجود آنچه را که در اين بيانيه اراده فراقانونی برای بستن گردش اطلاعات توصيف شده از خود دور کنند. آنها هشدار داده اند درصورتی که به خواسته هايشان رسيدگی نشود آنرا در مراجع بين المللی دنبال خواهند کرد. نشريه نامه به خاطر شعری از سيمين بهبهانی که در شماره نوروزی آن چاپ شد، بعنوان مصداق توهين به آيت الله خمينی توقيف شده است. مجيد تولايی سردبير نشريه نامه به راديو فردا می گويد
مجيد تولايی: در جلسه هيات نظارت پرونده نامه مطرح شد و به بهانه شعری از خانم بهبهانی که بنا به تفسير آقايان توهين و اهانت به رهبری و آقای خامنه ای تلقی می شود به توقيف مجله حکم دادند.

ن.ع: سيمين بهبهانی که خود از امضاکنندگان اين بيانيه است در مصاحبه با راديو فردا می گويد اين شعر را تحت تاثير تلخکامی های ناشی از جنگ و در بحبحوحه جنگ ايران و عراق سروده است.

سيمين بهبهانی: من در سال ۱۳۶۴ در فروردين اين شعر را سرودم. پانزده روز از نوروز گذشته بود و من دل و دماغ نداشتم چون همسايه مان شهيد داشت يک همسايه ديگرمان اعدامی داشت. وضع مملکت بهم ريخته بود ارزاق بسختی گير می آمد. کشتار ها و شهادت ها دل و دماغ را گرفته بود. من ۱۵ روز عيد را از خانه بيرون نيامده بودم. وقتی آمدم توی خيابان تصادفا نگاهم به يک درخت افتاد که خيلی قشنگ سبز شده بود و من گفتم بهار باز هم سبزی. اين مايه شد برای من که اين شعر را بسازم. خيلی طبيعی است آدم از جنگ نفرت داشته باشد و خيلی طبيعی است آدم آرزوی صلح داشته باشد. اسم اين شعر هست «بهار باز هم سبزی»
بهار بازهم سبزی چرا ترا نمی بينم/ تو آشکار و من بينا ولی چرا نمی بينم/ بهار باز گلپوشی نگين ژاله در گوشی/ چه قصه رفته با چشمم چرا ترا نمی بينم/ .../ کجا تگرگ می بارد که تخم مرگ می بارد/ نصيب عالم از بالا بجز بلا نمی بينم/ در آتش دو ديوانه دو قطعه شد دو ويرانه/ روانه خون خلقی را چنين روا نمی بينم/مگر بدان نظر دوزی که مرگشان شود روزی/ که من جز اين دوپيروزی زماجرا نمی بينم/ بهار رنگ خون داری نشاط کو جنون داری/ که مرگ کمتر از برگت به شاخه ها نمی بينم.

ن.ع: خانم بهبهانی می گويد:

سيمين بهبهانی: اين شعر در کتاب چاپ شده بود دو دفعه در مجموعه اشعار من درآمده بود مميزی کامل شده بود و با اجازه وزارت ارشاد چاپ شده بود. اينها از من شعر خواسته بودند و چون فرصت نکرده بودم خودشان رفته بودند سرکتاب و اين شعر را درآورده بودند و شايد هم نخوانده بودند چون فکر کرده بودند شعر بهاری است. اين را چاپ کرده بودند و بعد از شش ماه نمی دانم چطور به صرافت افتادند که اين شعر اينجاش به فلانکس بر می خورد آنجاش به فلانکس.

ن.ع: خانم بهبهانی فکر نمی کنيد اشاره شما به دو ديوانه در اين شعر اين حساسيت را برانگيخته باشد.

سيمين بهبهانی: حالا شما اينطور فرض می کنيد. من يک جور ديگر فرض کنم. ديگری يک جور ديگر فرض کند. شعر است خانم. نمی شود انگشت رويش گذاشت. من همچو قصدی نداشتم. البته دو ديوانه شرق و غرب را که باهم روبرو شدند. من اين جنگ را معلول گروگانگيری می بينم. اگر آن گروگانگيری را راه نيانداخته بوديم صدام جسور نمی شد که پشتيبانی شود برای حمله به ايران. هشت سال جنگ پدر اين مملکت درآمد.

ن.ع: سردبير نشريه نامه معتقد است که توقيف نامه و نشريات ديگر حامل پيام مشخص مسئولان به خارج و داخل کشور است.

مجيد تولايی: اساسا در مقاطعی که جمهوری اسلامی در معرض يک تصميمگيری دشوار در ارتباط با بحرانهای خارجی اش قرار می گيرد عموما چنين رفتارهايی با دگر انديشان و معترضان در داخل می کند که اين پيام را به خارج بدهد که اگر قرار است راجع به هر مساله ای به تفاهم برسيم اين را يقين داشته باشيد که مساله حقوق بشر در ايران در دستور مذاکرات نخواهد بود.

ن.ع: علاوه بر اين بيانيه اعتراضی عده ای از روزنامه نگاران مطبوعات گيلان نيز به توقيف شرق و نامه و نشريات ديگر اعتراض کرده اند.