بهمن ِ کُردان! بابک داد

شايد سابقه سالها اشتغال در معاونت «مالی» صداوسيما باعث شده تا نام علی کردان با «هزينه» و هزينه سازی مترادف شود! از آغاز طرح نام علی کردان به عنوان وزير کشور تا کنون، او فقط عضو «هزينه ساز» دولت احمدی نژاد بوده است! در طول چندماه اخير تا همين روزها که کردان به جلسه استيضاح دعوت شده، او خسارتبارترين عضو کابينه دولت نهم لقب گرفته است.به گونه ای که حتی گوی سبقت را از اسنفديار رحيم مشايی ربوده و بنوعی باعث امنيت او از حملات همفکرانش شده است.

دروغ آقای کردان و ارائه مدرک جعلی دکترای آکسفورد و دفاع سرسختانه احمدی نژاد از او،تا اينجای کار بيشترين زيانها را برای دولت نهم ثبت کرده است.احمدی نژاد برای دفاع از دروغ کردان مجبور شد مدرک دکترا را «کاغذپاره» بنامد و اعتراض دانشگاهيان را موجب شود. مجبور شد بنوعی دروغگويی کردان را «توجيه» کند و به بسياری از همفکرانش،بابت پايبندی به «اصول» اخلاقی و اصولگرايی نهيب بزند. عمل کردان همچنين باعث شد تا ترديد جدی درباره مدارک تحصيلی ساير مسئولان هم باب شود.اين اتفاقات و بی اعتنايی رئيس جمهور به منتقدين کردان،باعث دلسردی بسياری از حاميان احمدی نژاد شد که از مراجع تقليد تا نمايندگان مجلس و اقشار مختلف را در ميان اين ناراضيان ميتوان ديد. پس بی ارتباط نيست اگر آقای کردان را يک «بهمن» ويرانگر برای دولت نهم بدانيم که حتی پس از پايان؛ دامنه خساراتش ادامه خواهد داشت! اگر کردان از استيضاح روز چهاردهم آبانماه جان سالم بدر ببرد،بايد خيلی تلاش کند تا هزينه هايش را «پاس» کند و جبران اينهمه مافات نمايد! والا حتی با برکناريش از مسند وزارت،هنوز دامنه هزينه های «بهمن کردان» او متوقف نخواهد شد و تازه دولت نهم بايد بدليل جابجايی نيمی از اعضای کابينه،دوباره از مجلس تقاضای رای اعتماد کند.اتفاقی که برای اولين بار در جمهوری اسلامی رخ ميدهد و ممکن است چند نفر ديگر از اعضای فعلی کابينه را هم در اين ايستگاه از همراهی دولت نهم بازدارد. تازه اگر اين تقاضای رای اعتماد دوباره،موجب اتفاق بدتری مثل سقوط دولت نشود! شايد همين احتمالات و پيش بينی های وحشت آور است که نمايندگان مجلس را به متوقف کردن اين بهمن ويرانگر ناگزير کرده و نقش تاريخی شان برای مصون نگهداشتن دامان «اصولگرايی» از ويرانيهای اين داستان تلخ را پررنگتر می سازد.

سئوال ناگزير اين است که چرا آقای احمدی نژاد چنين دفاع سرسختانه ای از کردان می کند؟ در حاليکه صورت هزينه های او برای دولتش، بی اندازه خسارتبار است؟ و سئوال ديگر اينکه علی کردان قرار است چگونه اين هزينه های سنگين را جبران کند؟ در حاليکه ابزارهای تحت اختيارش در وزارت کشور، چيزی بيشتر از «برگزاری انتخابات رياست جمهوری و تعيين فرمانداران و استانداران» نيست! آيا اينها ابزارهای مناسبی هستند تا بتوانند کردان را در پاس کردن اينهمه «چک سنگين» ياری نمايند؟ والله اعلم!

«فرصت نوشتن» روزنوشته های بابک داد
www.babakdad.blogfa.com
babakdad@hotmail.com