در سينه ی صبور ِ ما، سی سال غم نشست، شعری از رضا مقصدی

رضا مقصدی

اين بار، عاشقانه به پا خيزُ سبز باش
آتش به جان ِ تازه، برانگيزُ سبز باش
***
بگذار اين بهار به نام ِ تو گل کُند
بگذر زرنج ِ اين همه پائيزُ سبز باش
***
آن آينه، سلام ِ سپيد ِ ترا شنيد
با آب ها دوباره در آميزُ سبز باش
***
نور ِ تو از ميان ِ دل ِ ما عبور کرد
ای شور ِ نوشکفته! دل انگيزُ سبز باش
***
در امتداد ِ اينهمه، شمشادهای شاد
با عطر ِ آب وُعاطفه، لبريزُ سبز باش
***
دست ِ کدام پَست، ترا زخم می زند؟
بيداد ِ اين زمانه، فروريزُ سبز باش
***
جنگل، ترا در آينه ها سبز ديده است
با هر تَبَر - هر آينه - بِستيزُ سبز باش
***
آواز ِ تو زمين وُ زمان را زلال کرد
با زردی ِ زمانه، در آويزُ سبز باش
***
گيلان ِ من ترانه سُرای ِ سپيد ِ توست
خندان بخوان! چکامه ی تبريزُ سبز باش
***
در ياد ِ اين درخت، صدايت معطرست
اين عطر را به شاخه، بياويزُ سبز باش
***
بگذار! - با طراوت ِ يک عشق ِ سر بلند -
گلدان ِ لاله را به سر ِ ميزُ سبز باش
***
در سينه ی صبور ِ ما، سی سال غم نشست
با شادی ِ شکفته، به پا خيزُ سبز باش

reza.maghsadi@gmx.de
کلن چهارم تير ماه ۸۸