گفت‌وگوی ايسنا با سيموئز: اکنون نوبت تيم المپيک است، ايسنا

* نماينده هندوراس با من تماس گرفت
* بازيکنان وارد ميدان جنگ می‌شوند


خبرگزاری دانشجويان ايران - تهران
سرويس: ورزشی - فوتبال

رنه سيموئز، سرمربی تيم ملی فوتبال اميد پس از بازگشت از برزيل برای اردوی آماده‌سازی پيش از بازی‌های آسيايی آماده می‌شود.

سيموئز در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين باره و پيشنهاد هندوراس اظهارنظر کرد.

مرد برزيلی ابتدا درباره‌ی پيشنهاد هندوراس که هفته‌ی گذشته منتشر شد، گفت:« ماه پيش فردی به نمايندگی فدراسيون اين کشور به من زنگ زد. نمی‌دانم که راست بود يا خير، او گفت که آنها من را می‌خواهند، دقيقا همان پاسخی را دادم که پيشتر به آنهايی که من را می‌خواستند گفته بودم؛ تا دسامبر (با فدراسيون فوتبال ايران) قرارداد دارم و تا پيش از آن درباره‌ی موضوعی بحث نخواهم کرد و پس از آن هم نمی‌دانم چه خواهد شد، پس از تماس تلفنی هم هيچ حرفی به ميان نيامد.»

سيموئز درباره‌ی شرايط کنونی تيمش گفت:« از نوامبر ۲۰۰۵، اين سوال را که چرا تيم المپيک (تيمی که در بازی‌های انتخابی پکن بازی می‌کند) در بازی‌های آسيايی قطر به ميدان نمی‌رود را پاسخ داده‌ام. ما نبايد در اين رقابت‌ها به عنوان آماده‌سازی شرکت کنيم. چرا که تيم از نوامبر سال گذشته آماده شده است. آخرين جلسه تمرين در کيش نماينگر اين حقيقت بود. تيمی که با استقلال بازی کرد، پنج بازيکن المپيک ۲۰۰۸ ( که پس از اول ژانويه ۱۹۸۵ به دنيا آمده‌اند) و شش بازيکن بازی‌های آسيايی (که پس از اول ژانويه ۱۹۸۳ به دنيا آمده‌اند) را در ترکيب خود داشت. تيم پکن از حسين ماهينی، سعيد چرجوعی، عادل کلاه کج، مهرداد اولادی و محمد غلامی تشکيل شده است.»

سيموئز به جزييات تمرينات اخير هم اشاره کرد:« در هر جلسه تمرين، ما هدف‌های اصلی اردو را بدون فراموش کردن هدف‌های تمرين‌های گذشته دنبال می کنيم. يکی از اين هدف‌ها پيشرفت قدرت ذهنی بود. بايد شيوه بازی غير درگيرانه را متوقف می‌کرديم. اين شيوه بازی در ايران است:« به من حمله کن تا به تو حمله کنم.» با تغيير اين شيوه تيم رقابتی‌تر می‌شود، گل می‌زند و پيروز می‌شود.»

وی ادامه داد: «يک توپ بيشتر در زمين وجود ندارد، پس بايد به دنبال آن دويد و در تمام مدت به حريف فشار وارد کرد و بازی کردن را برای بازيکنانش دشوار کرد. تمام مدت تمرين می‌کنيم. از هواپيما پياده شديم و به هتل رفتيم و بازيکنان تنها پانزده دقيقه برای لباس پوشيدن و تمرين کردن فرصت داشتند. ما همگی خسته شديم. اما، اين برای تيم ضروری است. روز پس از آن صبح و ظهر تمرين کرديم. روز پيش از بازی هم دو جلسه تمرين داشتيم. پنج و سی دقيقه صبح از خواب بيدار می‌شديم و هفت تمرين می‌کرديم. بسياری اين موضوع را نمی‌دانند. روز پس از بازی هم دو جلسه تمرين کرديم. در جريان تمرين صبح، گزارشگر تلويزيون از تماشای تمرين ما شگفت زده شد. چرا که معمولا تيم‌ها يک روز استراحت می‌کنند.»

سيموئز و دستيارانش می‌کوشند روحيه اعتمادسازی را در تيم اميد بوجود آورند، او در اين باره به خبرنگار ايسنا گفت:« با اعتماد دو طرفه، بازيکنان آزاد خواهند بود تا عقايدشان را به زبان بياورند و درباره‌ی تمرين‌ها اظهار نظر کنند. بی‌ترديد بوجود آوردن چنين رابطه‌يی ساده نيست. چرا که بسياری وقت‌ها بازيکنان می‌کوشند شرايط را کنترل کنند و هنگامی که اين اتفاق رخ می‌دهد ما با آرامش اما، محکم و با قدرت دستور می‌دهيم. اين گروه از بازيکنان بايد بازی فوتبال را يک جنگ (البته با رعايت اصول جوانمردانه) بدانند. بزرگ‌ترين ويژگی اين طرز تفکر قرار دادن بازيکنان در مرحله قربانی شدن است، چرا که در اين سطح قهرمانان شکل می‌گيرند. بدون قدرت ذهنی، آنها راه به جايی نخواهند برد.»

سيموئز درباره‌ی بازی‌های آسيايی به ايسنا گفت:« تيم ما با قدرت به قطر خواهد رفت. در رقابت‌های مقدماتی المپيک هم اين چنين خواهيم بود. نمی‌توانم بپذيريم که بعضی از بازيکنان کليدی برای بازی‌های آسيايی غايب باشند. اميدواريم بدون هيچ کار غير قانونی يا تغيير قانون راه حلی برای اين مشکل پيدا کنيم. بايد اين طرز فکر وجود داشته باشد که بازيکنان که برای بازی می‌روند گويی به ميدان جنگ می‌روند. بعضی‌ها می‌گويند که نمی‌توانند نقش اين دو را با هم مقايسه کرد. چرا که زندگی‌شان در خطر يکسانی قرار ندارد. با اين نظر موافق نيستم چرا که بازيکنان می‌توانند اثر منفی از خود به جا بگذارند و هرگز با آن چهره‌ای که بودند بازنگردند. اين مرگ روحی است که از مرگ جسمانی بدتر است. دومی جايگاه بهتری است که در انتظار ماست. رقابت کردن در رويداد مهمی مانند بازی‌های آسيايی، نيازمند دقت بسيار درباره‌ی همه جزييات است. بايد تيم نيرومندی را شکل دهيم و قوانينی را برای تمام مدت بازی‌ها تنظيم کنيم. به هيچ کس اجازه نمی‌دهيم خارج از محور المپيک، زندگی شخصی‌اش را دنبال کند. جايی که همه کنار هم زندگی خواهيم کرد و هر کاری با عنوان گروه انجام می‌شود. گروه فکر می‌کند، بازی می‌کند، لذت می‌برد و زير نظر قرار می‌گيرد. نکته ديگر فاصله‌ ميان بازيکنان در ترکيب اصلی و ذخيره است که نبايد در رقابت‌هايی به اين مهمی وجود داشته باشد. آنهايی که اين موضوع را نمی‌پذيرند و نمی‌دانند چگونه در يک تيم روی نيمکت بنشينند، سزاوار ترکيب اصلی نيستند. اين مساله تيمی جنبه‌ای است که بايد درباره‌ی آن بسيار دقيق باشم. تيم به عنوان يک گروه، يک واحد است که می‌تواند در قطر قهرمان شود يا به المپيک راه پيدا کند.»

سيموئز گفت: «سپتامبر، از من خواسته شد تا جلسات تمرينی کمتری را برای تيم که راهی قطر است در نظر بگيرم. من هم با اين پيشنهاد موافقت کردم. اگرچه بايد بده و بستان وجود داشته باشد. کوشيدم تا به مربيان باشگاهی تيم‌هايی که به تازگی کادر مربيگری‌شان را تغيير داده‌اند زمان بيشتری بدهم تا بازيکنانشان آشنا شوند. اما، از حالا نوبت تيم المپيک است. بايد در تمام مدت بازيکنانم را کنار هم داشته باشم. راه ديگری برای آماده کردن تيم وجود ندارد. اميدوارم که بتوانم روی همکاری همه مربيان نه تنها تيم‌های داخلی بلکه تيم‌های خارجی هم حساب کنم. سخت به اين هدف پايبند هستم. باور دارم که ما می‌توانيم به شرايط مطلوب برای مبارزه برای قهرمانی برسيم. از گفتن اين جمله بيمی ندارم. اگر هم اين اتفاق رخ ندهد تنها من مسوول خواهم بود. همکاری ملی من را سخت متقاعد کرده به آنچه که از ما انتظار می‌رود و رويای ايرانی‌هاست برسيم يعنی "فوتبال با کيفيت و زيبا" و برای رسيدن به اين هدف بايد خطر کرد. می‌خواهم تيم گل بزند. هيچ چيز بدتر از بازی بدون گل نيست.»