قاچاق زنان ايرانی به پاکستان، ترانه بنی يعقوب، کانون زنان ايرانی

"دختران ايرانی پس از قاچاق در پاکستان به فروش می رسند.اين دختران اغلب با ازدواج های قلابی به اين کشور منتقل و در شهرهای مختلف آن به فروش می رسند ."اين گفته شهلا معظمی استاد دانشگاه تهران در سی و سومين نشست علمی قاچاق زنان و کودکان در آسيای مرکزی است که عصر سه شنبه در دانشگاه تهران برگزار شد .

در اين نشست علمی که تمرکز اصلی اش بر پديده قاچاق زنان و کودکان در آسيای مرکزی بود ابعاد متفاوت اين موضوع توسط معظمی پور و ديگر استاد اين دانشگاه الهه کولائی بررسی شد.

هر چند در اين نشست درباره قاچاق زنان و کودکان ايرانی سخن زيادی گفته نشد اما اين دو عضو هيات علمی دانشگاه تهران تاکيد کردند که ايران مقصد قاچاق انسان محسوب نمی شود و معمولا دختران ايرانی هستند که به کشورهای ديگر منتقل می شوند . اين پديده در مناطق حاشيه ای ؛ روستائی و فقير نشين ...بيشتر زنان را تهديد می کند .

معظمی می گويد :"توده های عوام و زنان روستائی کمترين آگاهی را نسبت به اين موضوع دارند . در مناطق فقير نشين کشور ما مانند خراسان جنوبی خيلی از خانواده ها با عقد رسمی دختران شان را با تصور شوهر دادن به اين دام می اندازند . ازدواج هائی که قلابی است و بعدا اين دختران از کشورهائی خليج فارس و پاکستان سر در می اورند . "

او به آگهی های تبليغاتی که برای جذب نيروی کار تهيه می شود هم اشاره می کند : "آگهی هائی که در پشت پرده شان منظوری ديگر نهفته است اما عده ای به دليل ناآگاهی فريب می خورند ."

او از قاچاق انسان به عنوان بردگی نوين نام می برد. بردگی ای که در عصر مدرن همه حقوق انسان را از او سلب می کند .قاچاقچيان زنان و دختران جوان جويای کار را می فريبند و در انبار کشتی پنهان و با شرايط رقت بار قاچاق می کنند . گاه اين زنان به خاطر شرايط بد انتقال هرگز به مقصد نمی رسند و گاه هم به دريا انداخته می شوند .

او به رشد وسيع اين جرم سازمان يافته در طی سالهای اخير اشاره می کند ": قاچاق زنان و کودکان برای قاچاقچيان کم خطر تر است .اغلب اين زنان با رضايت کامل جابه جا می شوند و پس از رسيدن به مقصد می فهمند به دام افتاده اند .

سازمان ملل در اين باره فيلمی ساخته است فيلمی که در پشت اگهی های استخدام با وعده زندگی بهتر و شغل مناسب تر بسياری از دختران فريب می خورند و پس از رسيدن به مقصد به فحشای اجباری يا کار در شرايط غير انسانی گمارده می شوند."

به گفته معظمی پور اين افراد به شدت در جهت افزايش قدرت سياسی شان می کوشند چون هر قدر دولت و پليس با انها همراه شوند بيشتر می توانند فعاليت هايشان را انجام دهند .بنابر اين يک دولت سالم بهترين تهديد کننده اين گروهها محسوب می شود و فساد مالی اين سيستم هم بهترين تقويت کننده اين باندها است .

او می گويد ": اين سازمانهای جنايت کار برای بهبود وجهه خود تصويری خوب از خود را با کارهای تبليغاتی به افکار عمومی ارائه می دهند . برخی از انها دارای بخشهای تحقيقاتی اند که چگونه می توانند زندگی های افسانه ا ی را برای فريب قربانيان به تصوير بکشند . بسياری از دختران با ديدن اين تصاوير و به تصور ملکه زيبائی شدن ؛ مانکن شدن .و..دست به هر کاری می زنند ."

او ادامه می دهد : "جهانی شدن و رشد مرزها باعث شده مجرمان بيشترين بهره را از مناطق خاکستری ببرند . اين مناطق مناطقی هستند که حکومت ها کمترين کنترل و ساماندهی قانونی را بر آن اعمال می کنند ".

اما چه کسانی بيشتر شکار اين باندهای سازمان يافته می شوند او در پاسخ به اين سوال می گويد :"کسانی که اسيب پذير ترند همچون کودکان و زنان بيشتر از همه در معرض اسيب قرار دارند افرادی که کمترين وابستگی را به نهادهای خانوادگی ؛ دوستان و ديگر نهادهای سنتی دارند انها با فريب شوهرکردن ؛ فرزند خواندگی ....به اين دام تن در می دهند .اين پديده نشان دهنده نا اگاهی اين افراد و مهارتهای اندکشان برای يافتن شغل است."

او به راههای مختلف به بردگی کشيدن اين افراد هم اشاره می کند راههائی مثل ضبط پاسپورت قربانی ؛ زندانی کردن شان در خانه وقطع ارتباط شان با دنيای خارج ؛ افزايش بدهی های فرد. اين موارد هر روز زنان را در دامی که در ان فرو رفته اند بيشتر غرق می کند .اين زنان با اين شرايط اسف بار روزی ۱۶ تا ۱۸ ساعت کار می کنند و در معرض بيماری های خطرناکی چون ايدز و ديگر بيماری های مقاربتی قرار می گيرند .

الهه کولائی استاد دانشگاه نيز در ادامه اين نشست می گويد :"جهانی شدن امکان دست يابی به تصويرهای تحريف شده را بر اساس شکافی که بين کشورهای توسعه يافته و نيافته وجود دارد افزايش داده است . تصويرهای تبليغاتی که از غرب به جوانان نشان داده می شود بستری را فراهم کرده که آنان نااگاهانه برای خروج از کشور در دام بيفتند .

به گفته او در کشورهائی مثل ازبکستان و قزاقستان به دليل مشکلات اقتصادی و اجتماعی اين مناطق اين پديده رشد زيادی داشته است . اکنون ازبکستان اصلی ترين مبدا قاچاق زنان به کشورهای حاشيه خليج فارس ؛ کره ؛ يونان و حتی کشورهای همجوار خود قلمداد می شود .۴۰ در صد کسانی که در روسپی خانه های يونان هستند از اين کشور قاچاق شده اند.

نتايج تحقيقات در اسيای مرکزی نشان می دهد که بيشتر قربانيان با ارائه چشم اندازی رويائی گول اين باندها را می خورند .در بسياری موارد آژانس های مسافرتی با فريب دادن اين قربانيان انتقال شان را انجام می دهند . اين قربانيان اغلب زبان بلد نيستند و امکان دسترسی به نهادهای قانونی را ندارند و نمی توانند از هيچ امکانات قانونی بهره ببرند .به گفته او ۱۵ درصد از زنان تاجيکی که قاچاق شده اند نيز در اين فرايند معتاد شده و بسياری نيز به خدمتکاری منازل با کمترين حقوق گمارده شده اند .

او می گويد :"پديده فقر در اين مناطق هم مانند بسياری ديگر از نقاط جهان پديده ای زنانه است .۵۰در صد از زنان ازبک و تاجيک از مناطق روستائی قاچاق شده اند ."